Προτιμώ τον Λαφαζάνη…

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Θ. Δρίτσας, ενημερώθηκε για την πώληση (παραχώρηση) ποσοστού 67% των μετοχών του ΟΛΠ από το δελτίο Τύπου του ΤΑΙΠΕΔ, όπως και εμείς οι απλοί θνητοί. Αυτό τουλάχιστον αναφέρει ο ίδιος ο υπουργός και ποιοι είμαστε εμείς που θα τον αμφισβητήσουμε. Ο υπουργός είπε πως θα ζητήσει αναλυτική ενημέρωση για την απόφαση αυτή να δοθεί ουσιαστικά στην COSCO ο έλεγχος του λιμανιού το οποίο ανήκει (ε) στην επικράτεια του υπουργείου του. Παραμένει άγνωστο, πώς και αν θ' αντιδράσουν σ' αυτήν την πώληση οι κυρίες Εύη Καρακώστα και Ελένη Σταματάκη, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες τον περασμένο Οκτώβριο είχαν συμμετάσχει σε διαδήλωση κατά της συγκεκριμένης πώλησης.

Επανερχόμαστε στον υπουργό όμως. Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα. Όταν πληροφορηθεί περισσότερο γι' αυτήν την πώληση, τι ακριβώς σκέφτεται να κάνει; Θα παραμείνει βουλευτής και υπουργός, αλλά ενημερωμένος πια υπουργός, σαν να μην συνέβη τίποτα; Θα παραμείνει στις ίδιες θέσεις, αλλά θα εκφράζει τη διαφωνία του με την πώληση; (Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο θα αυτοτρολάρεται, όπως κάνουν άλλοι υπουργοί που δηλώνουν ότι συμφωνούν με τις αντιδράσεις διαμαρτυρίας κοινωνικών σε κυβερνητικές αποφάσεις, παρ' ότι οι ίδιοι τις ψηφίζουν;). Θα παραιτηθεί από τις θέσεις του, επειδή διαφωνεί με την πώληση όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν;

Αναμένοντας τις αντιδράσεις του υπουργού, να υπενθυμίσουμε δυο αντικειμενικά δεδομένα: 1) Την πώληση του ΟΛΠ την προβλέπει το τρίτο μνημόνιο (το αναφέρει ξεκάθαρα), το οποίο ψήφισε και ο κ. Δρίτσας και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (όσοι δεν ήταν στην προηγούμενη Βουλή, αποδεχόμενοι να είναι υποψήφιοι ενός κόμματος που ψήφισε το μνημόνιο, ουσιαστικά το αποδέχονται και αυτοί) 2) την πώληση του ΟΛΠ την προέβλεπε η πρόταση 47 σελίδων (ένα μνημόνιο δηλαδή), την οποία στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είχε κάνει η ίδια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον περασμένο Ιούνιο στους δανειστές. Πριν, δηλαδή, υπογραφεί το τρίτο μνημόνιο, η ελληνική κυβέρνηση είχε περιλάβει στις προτάσεις της τη συγκεκριμένη πώληση.

Ο κ. Δρίτσας έχει την ακόλουθη στάση, απέναντι σε αυτά τα δεδομένα: Ήταν υπουργός τον Ιούνιο, όταν η κυβέρνησή του πρότεινε στους δανειστές (και) την πώληση του ΟΛΠ. Ήταν ανάμεσα σε αυτούς του βουλευτές που ψήφισαν το μνημόνιο, που προβλέπει την πώληση. Είναι υπουργός της νέας (μνημονιακής πια) κυβέρνησης που προώθησε την πώληση. Νομίζω ότι κάτι συμβαίνει με τον κ. Δρίτσα και τις όποιες ενστάσεις του αναφορικά με την πώληση.

Τι συμβαίνει, θα πρέπει να το πει ο ίδιος. Κυρίως σ' εκείνους που απευθυνόταν όταν δήλωνε πως διαφωνεί με την πώληση. Αυτό που εμείς πρέπει να πούμε είναι πως είναι προτιμότερη η στάση πρώην συναδέλφων του κ. Δρίτσα στο ίδιο κόμμα. Εκείνων που μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου πήγαν σπίτι τους ή δοκίμασαν την τύχη τους με άλλα κόμματα. Ανεξάρτητα από τον βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας με τις επιλογές τους, έχει σημασία ότι υπερασπίστηκαν τις απόψεις τους μέχρι τέλους με την ίδια συνέπεια. Προτιμώ δηλαδή τον Λαφαζάνη από τον Δρίτσα. Ο οποίος (Λαφαζάνης), άλλωστε, έκανε μια επιλογή με κόστος. Απώλεια βουλευτικής, ενδεχομένως και υπουργικής, θέσης με όλα τα παρεπόμενα και αυτονόητα οφέλη…