Η επανάσταση της γραβάτας και η «νέα διαπραγμάτευση» του Τσίπρα.

By Rizopost Team

Για την κυβέρνηση το «ποδαρικό» του 2016 δεν φαίνεται αίσιο. Πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις δημιουργούν «χιονοστιβάδα» που μπορεί να πλήξει την «ηγεμονία» του Αλέξη Τσίπρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Πολιτικά, έχει πλέον να αντιμετωπίσει ένα νέο και ισχυρό πολιτικό αντίπαλο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οικονομικά, πλήττεται η προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων στη χώρα από την απόφαση των Καναδών να βάλουν «λουκέτο» στις Σκουριές και να στείλουν ένα πολύ δυσάρεστο μήνυμα στην διεθνή επενδυτική κοινότητα. Κοινωνικά, έκανε χθες στους δρόμους της Αθήνας την πρώτη εμφάνισή της η… επανάσταση της γραβάτας.

Με κεντρικό σύνθημα: «Κάτσε καλά, Κατρούγκαλε», χιλιάδες δικηγόροι, γιατροί και μηχανικοί, με κοστούμια και γραβάτες, συμμετείχαν χθες σε μια μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας για το ασφαλιστικό. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες πορείες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, εντυπωσιακή όχι μόνο σε όγκο αλλά και παλμό. Η γραβάτα που έφυγε από τα υπουργεία και τα κέντρα εξουσίας επανεμφανίστηκε χθες στο δρόμο κι αυτό ασφαλώς έχει την πολιτική σημασία του.

Το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου θίγει κυρίως μέλη αυτών των επιστημονικών κλάδων που έχουν στην πλάτη τους πολλά χρόνια ασφαλιστικών εισφορών και ταυτόχρονα εμφανίζουν μεγάλα εισοδήματα. Όμως δεν ήταν μόνον αυτοί στο δρόμο. Ήταν κυρίως νέοι επιστήμονες, οι οποίοι δεν βλέπουν μέλλον κι ακριβώς γι αυτό το λόγο ήταν εκεί. Μπορεί να μην είναι αυτοί οι άμεσα θιγόμενοι από το ασφαλιστικό, όμως είναι αυτοί που είτε δεν βρίσκουν δουλειά είτε με τις χαμηλές απολαβές τους δεν μπορούν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Κι αυτή την αγωνία βγήκαν χθες να διαδηλώσουν. Δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα η εκτίμηση πως η χθεσινή επανάσταση της γραβάτας θα έχει και συνέχεια, η οποία δεν έχει να κάνει με το ασφαλιστικό αυτό καθ’ αυτό αλλά με μια συνολική διαφωνία και σύγκρουση με την κυβερνητική λογική. Στους δρόμους θα βρίσκονται πλέον όλο και πιο συχνά άνθρωποι – κυρίως νέοι επιστήμονες – που βλέπουν απογοητευμένοι πως θα πρέπει να φύγουν από μια χώρο που δίνει χώρο μόνο σε … σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες.

Υπό το φως αυτών των ραγδαίων εξελίξεων, ο Τσίπρας αρχίζει να συνειδητοποιεί πως βρίσκεται στο χρονικό σημείο εκείνο που μια κυβέρνηση κινδυνεύει «να χάσει τη μπάλα». Ας μην ξεχνάμε πως ο Τσίπρας, χρειάστηκε να κερδίσει ένα δημοψήφισμα και δεύτερες εθνικές εκλογές για να παραμείνει -μέχρι τώρα- ένα χρόνο στην πρωθυπουργία. Και παρ’ όλα αυτά άρχισε ήδη να γίνεται σοβαρά λόγος για κυβερνητική διεύρυνση, όπως επίσης ακόμη και για σενάριο «οικουμενικής» χωρίς αυτόν πρωθυπουργό, το οποίο δεν είναι πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Η επιλογή του δρόμου λοιπόν που θα ακολουθήσει ο πρωθυπουργός για να ανταπεξέλθει στις διασταυρούμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει πλέον, θα καθορίσει και το βίο της παρούσας κυβέρνησης αλλά και την τύχη της οικονομίας.

Στην Ελλάδα των χρόνων της κρίσης και των μνημονίων η ώρα της «πραγματικής πολιτικής» έρχεται όταν η διαπραγμάτευση με τους δανειστές φτάσει το κρίσιμο τελικό στάδιο των οριστικών αποφάσεων. Όχι μόνο ο σημερινός πρωθυπουργός, που ως αρχηγός αριστερού κόμματός έχει μεγαλύτερη ανάγκη από επεισόδια «σκληρής διαπραγμάτευσης», αλλά και όλοι οι προγενέστεροί του υπέκυψαν αναπόδραστα σε τέτοιους πειρασμούς. Ας θυμηθούμε μόνο το «πιστόλι στο τραπέζι» του Γ.Α. Παπανδρέου επί πρωθυπουργίας του, το «διώξιμο» του κλιμακίου της τρόικας και το αίτημα της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» του Ευάγγελου Βενιζέλου επί υπουργίας του στο υπ. Οικονομικών, την «απομάκρυνση του ΔΝΤ» από το ελληνικό πρόγραμμα του Αντώνη Σαμαρά.

Όλα αυτά δεν είναι σκέτη σκηνοθεσία και απάτη. Είναι το αναπόφευκτο προϊόν της «υπαρξιακής» ανάγκης για διαχείριση των πολιτικών συνεπειών των μνημονίων.. Έτσι, όλοι οι πρωθυπουργοί έρχονται κάποια στιγμή μπροστά στο δίλημμα να θυσιαστούν οι ίδιοι πολιτικά -και μάλιστα για πολιτικές που συχνά δεν συμφωνούν- ή να επιχειρήσουν τουλάχιστον να «χρυσώσουν το χάπι» διερευνώντας τα όρια κάποιας βελτίωσης. Η ιστορία έδειξε επίσης ότι και σε αυτό το «άθλημα», «στο τέλος νικούν πάντα οι Γερμανοί», δηλαδή επιβάλλεται ο νόμος του κ. Σόιμπλε.

Προβλέποντας λοιπόν ένα νέο «επεισόδιο» απόπειρας διαπραγμάτευσης, ο κ. Σόιμπλε δήλωσε προ ολίγου διαστήματος ότι «η στάμνα δεν πρέπει να πηγαίνει πολλές φορές στη βρύση γιατί μπορεί να σπάσει». Δεν υπάρχει πιο ευανάγνωστος «χρησμός»! Ο κ. Σόιμπλε έστειλε στον Αλέξη Τσίπρα ένα ξεκάθαρο μήνυμα: μην επιχειρήσεις ξανά κάποιου τύπου «σκληρή διαπραγμάτευση», διότι αυτή τη φορά μπορεί να είναι μοιραία…
Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας πιθανότατα θα υποχρεωθεί να επιχειρήσει ξανά το «απονενοημένο» – ασχέτως αν στο τέλος θα αναδιπλωθεί. Διότι απλούστατα με μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με την «επανάσταση της γραβάτας» στους δρόμους , πολύ δύσκολα θα αντέξει το ακόμη χειρότερο που θα του επιβάλλουν με μαθηματική βεβαιότητα οι δανειστές.

Και ήδη έχει στείλει τέτοια «σήματα», με σημαντικότερο όλων την απομάκρυνση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα. Ωστόσο, αυτή η πρώτη απόπειρα «ανταρσίας»… κατεπνίγη: δεν ήταν ο κ. Σόιμπλε αλλά ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών κ. Λιου που με δηλώσεις του ξεκαθάρισε ότι το Ταμείο θα παραμείνει. Τα ίδια άκουσε ο κ. Τσακαλώτος από τα στόματα όσων των συνομιλητών του στην πολυπροβληθείσα «τουρνέ» του στην Εσπερία.

Υπ’ αυτούς τους όρους, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται ενώπιον δύο πιθανών επιλογών:

Η πρώτη, να προσποιηθεί ή έστω να διερευνήσει τα περιθώρια κάποιας διαπραγμάτευσης, αλλά έχοντας προαποφασίσει να μην το «τραβήξει».

Η δεύτερη, να ξαναμπεί σε μια περιπέτεια «πραγματικής διαπραγμάτευσης», με όλες τις παρεπόμενες δραματοποιήσεις, την εξάντληση των χρονικών περιθωρίων και τις επιπτώσεις όλων αυτών, πολιτικές και οικονομικές. (Όσον αφορά τα πραγματικά χρονικά περιθώρια παράτασης της διαπραγμάτευσης, αυτά δεν ξεπερνούν το Μάρτιο…)

Αν επιλέξει την πρώτη, τα πράγματα θα εξελιχτούν ομαλά με το γνωστό τρόπο: θα υπάρξει πλήρης συμβιβασμός με τια απαιτήσεις των δανειστών, αλλά θα παίξει την πολιτική του επιβίωση κορώνα – γράμματα. Αν επιλέξει τη δεύτερη, πρέπει να απαντήσει σε ένα θεμελιώδες παρεπόμενο ερώτημα: θα προσφύγει ξανά σε εκλογές για να νομιμοποιήσει τη νέα «κωλοτούμπα» και να επιβιώσει πολιτικά;
Προσδεθείτε. Οι αναταράξεις θα είναι μεγάλες!