Πεθαίνοντας για λίγο ζέστη

Το αστυνομικό δελτίο των τελευταίων 24 ωρών είναι γεμάτο από ειδήσεις με ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους είτε από το κρύο, είτε στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν με κάθε τρόπο. Οι ιστορίες τους προστίθενται σε μια σειρά ίδιων θανάτων, αλλά και περιστατικών τα οποία ευτυχώς δεν κατέληξαν σε τραγωδίες, που έχουν καταγραφεί από την αρχή του χειμώνα. Το πλήθος των περιστατικών δεν επιτρέπει τον χαρακτηρισμό του «τυχαίου» και «μεμονωμένου», αντίθετα φαίνεται να παίρνει και πάλι διαστάσεις ενός τραγικού φαινομένου.

Μόλις μέσα σε ένα 24ωρο, ένα κοριτσάκι 7 ετών έχασε τη ζωή του σε παραγκούπολη της Κομοτηνής όταν κάηκε το ξύλινο παράπηγμα στο οποίο κατοικούσε με τα 5 αδέρφια της και τους ρακοσυλλέκτες γονείς του, από το θερμαντικό σώμα που χρησιμοποιούσαν. Τρία παιδιά βρήκαν τους γονείς του νεκρούς στο Μεταξουργείο, από τις αναθυμιάσεις που προκάλεσε σόμπα υγραεργίου με την οποία προσπαθούσαν να ζεσταθούν. Μια 63χρονη έχασε τη ζωή της στην Κέρκυρα από κρυοπληξία γιατί δεν κατάφερε να ζεσταθεί.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τα στελέχη της ΝΔ ειρωνεύονταν και αντιμετώπιζαν υποτιμητικά το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε εξασφαλιστεί μέσω των πολιτικών για την κοινωνική ανακούφιση, ένα δίχτυ για την κάλυψη έστω των στοιχειωδών αναγκών των πολιτών από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, δηλαδή ρεύμα, νερό, στέγαση, διατροφή, θέρμανση μέσω των αντίστοιχων πολιτικών και επιδομάτων.

Η ανάληψη της διακυβέρνησης από τη ΝΔ σήμανε και την επάνοδο στις ίδιες μνημονιακές πολιτικές που καταδίκασαν σε φτωχοποίηση μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, μάλιστα αυτή τη φορά χωρίς να απαιτείται ούτε από δανειστές, ούτε από τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας αλλά από ταξική επιλογή της κυβέρνησης. Περικοπές σε επιδόματα οικογένειας, στέγασης, ΑΜΕΑ, συρρίκνωση του κοινωνικού μερίσματος, κατάργηση της 13ης σύνταξη, ενίσχυση των ελαστικών και κακοπληρωμένων μορφών εργασίας, απώλεια θέσεων εργασίας κάθε μήνα, πτώση σημαντικών οικονομικών δεικτών και αναθεώρηση στόχων για την περιβόητη «ανάπτυξη».

Τελικά από την υπόσχεση της ανάπτυξης, οικονομία και κοινωνία οδηγούνται και πάλι σε «μαύρα μονοπάτια», όπου οι πολίτες «μπορούν να επιβιώνουν» με 200 ευρώ το μήνα.     

πηγή