Συνεπιβάτες στο ταξίδι της ζωής… όλοι έρχονται για να μας διδάξουν κάτι

Μου αρέσει να παρομοιάζω τη ζωή με ένα ταξίδι ή με ένα πλοίο που ταξιδεύει ανά το κόσμο, ακόμα καλύτερα με ένα κρουαζιερόπλοιο που εμείς ανεβήκαμε πάνω από την πρώτη στιγμή που το έριξαν στη θάλασσα και δεν θα το εγκαταλείψουμε παρά μόνο όταν το αποσύρουν σε κάποιο μουράγιο. Όπως και το πραγματικά κρουαζιερόπλοια, έτσι και το «δικό μας» δεν είναι συνέχεια εν πλω, αλλά κατά τακτά χρονικά διαστήματα πιάνει λιμάνι, στο δικό μας ταξίδι τα λιμάνια αυτά δεν είναι άλλο από τις σημαντικές στιγμές της ζωής ή τις στιγμές αυτές που αλλάζουν τη ζωή μας.

Η γέννησή μας, η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο, αργότερα στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, η πρώτη μας σχέση, και όλες όσες ακολουθήσουν, για τους άντρες η στρατιωτική θητεία, η πρώτη εργασία, ο γάμος και πολλές άλλες, που κάποιες είναι κοινές για όλους και κάποιες πολύ προσωπικές και μοναδικές. Σε όλες όμως υπάρχει κάτι κοινό, οι άλλοι άνθρωποι.

Οι συνεπιβάτες μας στην κρουαζιέρα της ζωής μας. Συνεπιβάτες που αντίθετα με εμάς δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν όλο το ταξίδι μας. Θα ανέβουν στο πλοίο σε κάποιο από τα λιμάνια, και κάποια στιγμή θα κατέβουν ξανά.

Ποτέ δεν ξέρεις ποιοι επιβάτες θα ανέβουν στο πλοίο και σπάνια επίσης ξέρεις ποιοι πρόκειται να κατέβουν από αυτό. Αυτό που όμως πρέπει να θυμάσαι είναι πως όλοι είναι εκεί για να σου μάθουν και να σε διδάξουν κάτι.

Υπάρχουν άνθρωποι που θα ταξιδέψουν μαζί για λίγο αλλά θα μείνουν χαραγμένοι στη μνήμη σου για πάντα. Υπάρχουν άνθρωποι που θα μπουν λαθραία στο πλοίο αλλά θα αποκτήσουν πολύ σημαντική θέση πλάι σου. Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ θα τους καλέσεις στο ταξίδι, δεν θα έρθουν ή μόλις έρθουν θα παρακαλάς να μην το είχαν κάνει ποτέ. Υπάρχουν και άνθρωποι που λίγο αφού κατέβουν από το πλοίο δεν θα θυμάσαι καν πως ταξίδεψαν μαζί σου.

Οι άνθρωποι που θα ταξιδέψουν μαζί μας, θα μας εμπνεύσουν, θα μας πονέσουν, θα μας κάνουν να γελάσουμε ή να κλάψουμε, θα μας προσφέρουν λύσεις ή και προβλήματα, θα μας κάνουν να νιώσουμε τέλειοι ή να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας, θα μας βοηθήσουν να πάμε στον επόμενο ή τα επόμενα λιμάνια μας. Θα τους συναντήσεις τυχαία, θα σε κοιτάξουν και θα χαμογελάσουν, και το χαμόγελο αυτό θα σε ζεστάνει, θα ακούσεις τη φωνή τους και το χρώμα της θα μείνει στα αυτιά σου σχεδόν μόνιμα.

Θα υπάρξουν συνταξιδιώτες που θα ξέρεις πως ακόμα και αν κατέβουν σε κάποιο λιμάνι, όταν και όποτε τους χρειαστείς θα εμφανιστούν και πάλι. Συνταξιδιώτες που απλά και μόνο η παρουσία τους θα είναι σημαντική για να συνεχίσεις το ταξίδι. Όλοι οι άνθρωποι που θα συναντήσουμε στη ζωή μας είναι σημαντικοί, και ως τέτοιους οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε.

Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας, φίλους και μη, καταδεικνύει και τον τρόπο που θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται. Άλλωστε όπως αυτοί είναι σημαντικοί για την ζωή μας, αντίστοιχα και εμείς είμαστε σημαντικοί ταξιδιώτες στο δικό τους ταξίδι και ο τρόπος που θα μας θυμούνται εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον τρόπο που εμείς επιλέξαμε να τους αντιμετωπίσουμε.

Γιώργος Γκούμας