Ο εγωμονισμός και ο κορωνοϊός

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

Τα «καραντίνα πάρτι» τα ξέρουμε. Γίνονταν σε διάφορες χώρες, όσο βρίσκονταν σε καθεστώς κατ’ οίκον εγκλεισμού οι κάτοικοί τους. Νεαροί –συνήθως–, αποφασισμένοι να διασκεδάσουν τον φόβο τους με μουσική, αλκοόλ, χορό και ερωτοτροπίες, συγκεντρώνονταν σε ταράτσες ή σε όποιον άλλον πρόσφορο χώρο, ανοιχτό ή και κλειστό, και ξέδιναν. Ορισμένοι από αυτούς ήθελαν να προλάβουν το μερτικό τους στην απόλαυση, πριν τους συμβεί το μοιραίο. Αρκετοί δεν πίστευαν καν πως υπάρχει ιός, κι άλλοι δεν πίστευαν πως είναι τόσο επικίνδυνος όσο αποφαίνονταν οι επιστήμονες, συντάσσονταν δηλαδή  με πολιτικούς της υπευθυνότητας ενός Τραμπ ή ενός Μπολσονάρο. Ολοι τους πάντως φέρονταν σαν νήπια οικειοθελή πειραματόζωα.

Πειραματόζωα, οικειοθελώς νηπιάζοντα και πάλι, υπάρχουν και στα «κόβιντ πάρτι», για τα οποία μαθαίνουμε τώρα. Αν ξεκίνησαν στη μητρόπολη όλων των συρμών, τις ΗΠΑ, δεν είναι γνωστό, πάντως η πρώτη εξακριβωμένη είδηση, όσο ξέρω, έρχεται από την εφημερίδα New York Times: Ενας τριαντάχρονος, βέβαιος ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός, συμμετείχε αυτοβούλως σε πάρτι που διοργάνωσε στο Σαν Αντόνιο του Τέξας κάποιος που είχε μολυνθεί και κάλεσε στο σπίτι του (μάλλον όχι με αντίτιμο) όσους ήθελαν να δουν από κοντά έναν «κρουσματία», να συγχρωτιστούν μαζί του. Και ή να νοσήσουν και αυτοί, ή, απρόσβλητοι, να σιγουρευτούν ότι ο ιός είναι μια άθλια επινόηση σατανικών τύπων, Κινέζων, Εβραίων κ.ο.κ. Δυστυχώς, ο αρνητής του ιού νόσησε βαριά και, όπως δήλωσε στο NBC News η Τζέιν Απλμπάι, διευθύνουσα σύμβουλος της κλινικής Methodist, «λίγο πριν πεθάνει, κοίταξε τη νοσοκόμα για τελευταία φορά και είπε: “Νομίζω ότι έκανα λάθος. Πίστευα πως ήταν ψέμα, αλλά τελικά δεν ήταν”». Ενα «και όμως κινείται», το είπε – δεν το είπε ο Γαλιλαίος, στη δραματικότερη δυνατή εκδοχή του.

Εδώ και οι φανατικότεροι του υποκειμενικού ιδεαλισμού, και οι ζηλωτές του εγωμονισμού ή σολιψισμού, θα σήκωναν ψηλά τα χέρια τους απελπισμένοι. Οι χιλιάδες νεκροί γύρω μας, παντού στον κόσμο, δεν είναι υποκειμενικές πνευματικές κατασκευές. Εχουν, είχαν μάλλον, υλική υπόσταση. Δεν είναι πλάσματα του νου μας. Υλικά, υλικότατα, είναι τα δάκρυα των δικών τους κι ο πόνος τους. Δεν συνωμότησε ξαφνικά το σύμπαν για να πλανέψει τους λιγοστούς που «δεν πιάνονται κορόιδα».

Δεν ξέρω αν θα γίνουν και στην Ελλάδα «κόβιντ πάρτι». Προς τι. Εδώ κάνουν πάρτι –και πανηγύρια– όσοι πιστεύουν πως θα αποδειχτούμε αδιάβροχοι και στο δεύτερο κύμα.