Ο θρίαμβος της Κλεοπάτρας

γράφει ο Στρατής Βουρλούμης

Απουσίαζα για μεγάλο διάστημα από την Αθήνα και έφτασα προχθές τα μεσάνυχτα στον Πειραιά. Με το ταξί, διασχίσαμε την παραλιακή, ανεβήκαμε τη Συγγρού, περάσαμε στην Αμαλίας και εκεί, λίγο μετά τη Βουλή, στρίψαμε αριστερά όπου και... έμεινα άφωνος! Τεράστιοι φοίνικες έκρυβαν τα κτίρια με τα οποία μεγαλώσαμε, μεγάλες λευκές ζαρντινιέρες, σαν τάφοι ή σαν βάση για τοποθέτηση οβελία και ψήσιμο αρνιών, πολύχρωμες λωρίδες και άλλα ευτράπελα που έκρυβαν τα λαμπρά κτίρια στα δεξιά κατεβαίνοντας, όπως και τα αγάλματα μπροστά τους.

Σκέφτηκα προς στιγμήν μήπως βρίσκομαι στο Κάιρο ή στην Αλεξάνδρεια... Μα πού τους βρήκαν τους φοίνικες οι ματαιόσπουδοι;

Η Αθήνα στο κέντρο και στις συνοικίες της είναι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, γεμάτη νεραντζιές, ακακίες, πασχαλιές, μουριές και όμορφα χαμηλά δέντρα με ακόμα πιο όμορφα άνθη την άνοιξη. Οσο για τις ζαρντινιέρες, θυμήθηκα τις μικρότερες σε μέγεθος που είχε τοποθετήσει ο χουντικός δήμαρχος στην οδό Σταδίου με πλαστικά λουλούδια και είπα: να που υπάρχουν και χειρότερα.

Για πολλοστή φορά, όλοι αυτοί οι επιτήδειοι μας κλέβουν τη μνήμη. Το ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’50 με την καταστροφή της Ομόνοιας, την οποία έκτοτε βιάζουν κατά συρροή χωρίς αιδώ.

Αλλοι μπούκωσαν με μπετά την πλατεία Κολωνακίου, λες και δεν υπήρχαν ένα σωρό αλάνες στη δυτική Αθήνα όπου θα μπορούσαν κάλλιστα να επιδείξουν τη μεταμοντέρνα μπουρδολογία τους.

Αναρωτιέμαι τι θα γίνει με την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2021. Θα μπορέσουν να παρελάσουν τα άρματα μάχης και τα στρατιωτικά τμήματα ή μήπως δούμε ξαφνικά, πάνω στο ολόχρυσο άρμα της, την Κλεοπάτρα, να κινείται αργά, όπως στη χολιγουντιανή παραγωγή, ωσάν να εισέρχεται στη Ρώμη;

Ωστόσο, υπήρχε μία σοφή τακτική των Βυζαντινών για την οποία μίλησε ο Γιάννης Τσαρούχης όταν βρέθηκε στο εργοτάξιο του Νέου Φαλήρου, γεμάτο χώματα και μπουλντόζες: «Το σημείο αυτό της Αθήνας ήταν από τα ωραιότερα της μπελ επόκ. Με το θεατράκι του, το ξύλινο περίπτερο, το “Ακταίον” με τη βεράντα όπου έπαιζαν ορχήστρες και την πλαζ με τα μπαιν μιξτ. Ενα τοπίο για να το φιλμάρει ο Βισκόντι. Τώρα, γιατί το καταστρέφουν, ποιος ο λόγος. Για να κερδίζουν κάποιοι λεφτά... Αλλά υπήρχε μία σοφή τακτική των Βυζαντινών: όταν συγκεντρωνόταν στα σύνορα ισχυρός εχθρικός στρατός επιδιώκοντας να χτυπήσει τα βυζαντινά εδάφη, οι ηγέτες από τη βασιλεύουσα έστελναν αντιπροσώπους, οι οποίοι ρωτούσαν τους εισβολείς: “Πόσα ελπίζετε να κερδίσετε από αυτόν τον πόλεμο; Πάρτε τα και φύγετε!”. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν...», συνεχίζει ο Τσαρούχης, «... και με όλους αυτούς εδώ. Να τους καλούν και να τους ρωτούν πόσα θα κερδίσετε; Πάρτε τα και φύγετε. Θα ήταν μισή η ζημιά!».

Οχι, οι ανερμάτιστοι επιμένουν και εξακολουθούν μετά μανίας να μας κλέβουν τη μνήμη.