Δεν το "έπαιξε" η τηλεόραση, άρα δεν υπάρχει

 

Στην Ελλάδα υπάρχει ένα πολύ μεγάλος αριθμός πολιτών που εμπιστεύονται για την ενημέρωσή τους αποκλειστικά και μόνο την τηλεόραση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος

 

Είχε γίνει αντιληπτό και κατά το πρώτο lockdown. Τα πρώτα ραγίσματα στην εικόνα αυτής της κυβέρνησης θα προκαλούνταν από τα social media και όχι από την αντιπολιτευτική δραστηριότητα των κομμάτων, εντός και εκτός βουλής ή τα ρεπορτάζ των παραδοσιακών media. Ο λόγος είναι απλός. Η δυναμική των social δεν μπορεί να συγκριθεί μ' αυτή της Βουλής και των παραδοσιακών media.

 

Αντιληπτό έχει γίνει βέβαια-εδώ και καιρό-και κάτι άλλο που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα στις δυτικού τύπου κοινοβουλευτικές δημοκρατίες δέχονται τεράστια πίεση από τα social media με συνέπεια η φθορά τους να είναι γρήγορη και συχνά ραγδαία. Το facebook και το twitter (κατά κύριο λόγο) λειτουργούν σαν ένας πανίσχυρος επιταχυντής που δίνει στις ειδήσεις δυναμική και κενό που πριν από την εποχή του internet σαφώς δεν θα μπορούσα να είχαν.

 

Ακόμα και οι ηγέτες που έχουν φιλοτεχνήσει με επιμέλεια το προφίλ τους δίνοντας πολύ μεγάλη σημασία στην εικόνα και την επικοινωνία τους, όπως ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βρίσκονται πλέον σε θέση άμυνας και όχι επίθεσης εξαιτίας αποκαλύψεων που μέσα από τον επιταχυντή των social έφτασαν σχεδόν παντού (ιδιαίτερα σε αυτό που ονομάζουμε "δυναμικό κοινό).

Να θυμήσουμε το πρόσφατο παράδειγμα από τη Γαλλία. Η κυβέρνηση Μακρόν επιχειρούσε να περάσει ένα επιεικώς αμφιλεγόμενο νόμο για τη δημόσια τάξη ο οποίος, μεταξύ άλλων, προέβλεπε την απαγόρευση της βιντεοσκόπησης των αστυνομικών εν ώρα υπηρεσίας. Οι πρώτες αντιδράσεις δεν έκαμψαν τον Γάλλο πρόεδρο. Οταν όμως κυκλοφόρησε video το οποίο αποδείκνυε το βάρβαρο ξυλοδαρμό πολίτη από αστυνομικούς (video που έπαιξε εκατομμύρια φορές στα social), η γαλλική κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση. Εγινε σαφές, με τον πιο απόλυτο τρόπο, ότι σε περίπτωση που απαγόρευση "περνούσε" τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας θα αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο.

 

 

Η δική μας κατάσταση εδώ στην Ελλάδα είναι λίγο ιδιάζουσα. Γενικά το σύνολο του κόσμου δεν εμπιστεύεται τόσο τα παραδοσιακά media για την ενημέρωσή του (για την ακρίβεια δεν τα εμπιστεύεται σχεδόν καθόλου όπως αποδεικνύουν σχετικές έρευνες), παράλληλα όμως στους ανθρώπους από 55 ετών τα παραδοσιακά media, και κυρίως η τηλεόραση, αποτελούν ακόμα την κύρια πηγή ενημέρωσης. Είναι, δηλαδή, σαφές ότι για τους μεγαλύτερους συμπολίτες μας ότι δεν υπάρχει στην τηλεόραση ως είδηση ή γεγονός, δεν υπάρχει γενικά. Δεν το ξέρουν, δεν το καταγράφουν, δεν το λαμβάνουν υπόψιν τους.

 

Αν κάνετε ένα πρόχειρο γκάλοπ με ανθρώπους του ευρύτερου περιβάλλοντός σας, θα διαπιστώσετε ότι ελάχιστοι που έχουν ηλικία 55+ έχουν πληροφορηθεί τι ακριβώς έγινε με τα περιβόητα προγράμμα επαγγελματικής κατάρτισης του Γιάννη Βρούτση (σκόιλ ελικίκου κτλ) με τα οποία "βούηξαν" πριν από μερικούς μήνες τα ελληνικά social. Πολύ δύσκολα επίσης θα έχουν πληροφορηθεί ότι ΜΜΕ του εξωτερικού έχουν κατακλυστεί από δημοσιεύματα που ισχυρίζονται ότι το ελληνικό λιμενικό πραγματοποιεί παράνομες επαναπροωθήσει προσφύγων στο Αιγαίο.

 

Υπό αυτήν την έννοια, οι αποκαλύψεις που μπαίνουν στον επιταχυντή των social αλλά δεν παρουσιάζονται από την τηλεόραση, δεν "φτάνουν" ποτέ ως εικόνα ή είδηση στους μεγαλύτερους συμπολίτες μας. Θυμίζουμε απλά εδώ ότι στη συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία η Νέα Δημοκρατία θριάμβευσε στις εκλογές (με 11 μονάδες διαφορά) και εξακολουθει να προηγείται με μεγάλη απόσταση ακόμα και στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

 

Η φθορά της κυβέρνησης έχει αρχίσει, γι' αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οταν όμως πολλοί από σας αναρωτιέστε γιατί το κυβερνών κόμμα βρίσκεται ακόμα πολύ μπροστά στις δημοσκοπήσεις παρά τα όσα συμβαίνουν και ακούγονται, να έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι τουλάχιστον το 1/3 των Ελλήνων ψηφοφόρων δεν έχουν αξιόπιστη εικόνα για όσα λαμβάνουν χώρα στην ελληνική επικράτεια.

 

Είναι, άρα, πολύ λογικό οι συγκεκριμένοι συμπολίτες μας να "κατασκευάζουν" το δικό τους αφήγημα για τις εξελίξεις ή να υιοθετούν αυτό που τους πλασάρεται από τα κυρίαρχα media. Υπό αυτήν την έννοια, ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση διαθέτουν ακόμη μπόλικο πολιτικό κεφάλαιο να ξοδέψουν.