Τα ΜΑΤ και μια ανθοδέσμη: Το κράτος και το παρακράτος χώρεσαν σε ένα βίντεο

Του Άρη Χατζηστεφάνου

 

Ένα μικρό βίντεο κατάφερε να συνοψίσει με άκρως συμβολικό τρόπο τη στάση της Ελληνικής Αστυνομίας και του υπουργού καταστολής, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στην επέτειο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου: Άνδρες των ΜΑΤ παίζουν και καταστρέφουν μια ανθοδέσμη, που σύμφωνα με πληροφορίες θέλησε να αφήσει μια γυναίκα στο σημείο όπου οι συνάδελφοί τους είχαν δολοφονήσει εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί.  

Λίγο αργότερα η αστυνομία προσήγαγε τους δικηγόρους, που ύστερα από χρόνια προσπαθειών κατάφεραν να βάλουν στη φυλακή τους ναζιστές δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Τη στιγμή που με προσωπική ευθύνη του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ο υπαρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης κυκλοφορεί ελεύθερος, o Θανάσης Καμπαγιάννης και ο Κώστας Παπαδάκης βρίσκονταν αντιμέτωποι με την εκδικητικότητα της ΕΛ.ΑΣ. – μαζί φυσικά με εκατοντάδες άλλους διαδηλωτές από οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς. και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Κάθε μια από αυτές τις κινήσεις θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σαν μια ακόμη εικόνα τραμπουκισμού, από αυτές στις οποίες μας έχουν συνηθίσει εδώ και δεκαετίες τα σώματα καταστολής. Κάθε μια ξεχωριστά δεν έχει ιδιαίτερο βάρος και σχεδόν δεν αποτελεί είδηση, μπροστά στο πογκρόμ καταστολής που εξαπέλυσε ο Χρυσοχοΐδης. Και οι δυο μαζί όμως συνθέτουν σε συμβολικό επίπεδο μια ποιοτικά διαφορετική εικόνα, η οποία σε τελική ανάλυση δεν αφορά την αστυνομία ή το υπουργείο δημόσιας τάξης.

 

Το ελληνικό κράτος και οι οικονομικές ομάδες που αυτό εκπροσωπεί δεν συγχώρησαν ποτέ την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Θυμούνται ακόμη ότι για ορισμένες ημέρες είχαν χάσει ολοκληρωτικά τον έλεγχο καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αμφισβητούσαν τη νομιμότητά τους. Προκειμένου να μην βρεθούν ποτέ ξανά σε αυτή τη θέση κινητοποίησαν δυο μηχανισμούς, τους οποίους χρησιμοποίησαν στο έπακρο στα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης και των μνημονίων: Τα ΜΜΕ και το ναζισμό.

 

 

 

Δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δημοσιολόγοι, οι οποίοι την 6η Δεκεμβρίου του 2008 προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τη δολοφονία ενός παιδιού, ανταμείφθηκαν με θέσεις κλειδιά στον μηχανισμό προπαγάνδας που στήθηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Δεν πρόκειται φυσικά για κάποιο μυστικό μηχανισμό που δρα σε συνωμοτικές συνθήκες. Είναι απλώς το ίδιο σύστημα που αποθεώνει τη χυδαιότητα και το δοσιλογισμό εδώ και σχεδόν έναν αιώνα.

 

Παράλληλα οι ίδιοι μηχανισμοί επέτρεψαν και ενίσχυσαν έμπρακτα την άνοδο της Χρυσής Αυγής, η οποία προσέφερε δυο στοιχεία τα οποία δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ούτε η αστυνομία ούτε τα κυρίαρχα ΜΜΕ: Τάγματα εφόδου για τις βρώμικες δουλειές και μια στρεβλή μέθοδο εκτόνωσης της κοινωνικής οργής.

 

 

 

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε μια ακόμη κατραπακιά για το κράτος και το παρακράτος, το οποίο για χρόνια χρησιμοποιούσαν τα ναζιστικά τάγματα εφόδου σαν συνέχεια των δικών τους μηχανισμών. Δεν το έκρυψαν ούτε την ημέρα που ανακοινώθηκε η απόφαση, ούτε τη 17η Νοεμβρίου ούτε την 6η Δεκεμβρίου.

 

Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να ανεχτεί ανθρώπους που τιμούν τους νεκρούς τους και συνεχίζουν να αντιστέκονται. Μια διαλυμένη ανθοδέσμη και οι προσαγωγές δυο δικηγόρων ήρθαν να μας το θυμίσουν.