Αναρτήσεις
Εχουν ένα τουπέ οι δημοσιογράφοι που απασχολούνται στον ΣΚΑΪ... ποιος τους πιάνει. Γιατί, όμως; Μαζεύτηκαν όλοι οι χαιρέκακοι και αντιαριστεροί αντάμα; Αυτό εκπέμπεται κάθε πρωί σε κάποιες ενημερωτικές, τάχα, εκπομπές.
Στάζουν δηλητήριο για την Αριστερά, ακόμη και τώρα που η τελευταία, νωδή κι αδύναμη, δεν μπορεί να αντιδράσει παρά μόνο λεκτικώς.
Εχουν μπερδέψει οι σοβαροφανείς αυτού του καναλιού την είδηση με το σχόλιο, την ειρωνεία με το χιούμορ, την κακή (ή καλή) διάθεση με τη χολή και το δηλητήριό της.
Γενικότερα επικρατεί μια σύγχυση σε ό,τι αφορά τα συμβαίνοντα και σε ό,τι πράττει ή δεν πράττει ή πράττει εναντίον της κοινωνίας η συγκυβέρνηση.
Δύσκολο να βρεις κάτι καλό, κάτι υπέρ της δικαιοσύνης και της εξυγίανσης της φορολογίας ή της δημόσιας διοίκησης. Κάτι ηθικό, τέλος πάντων, κάτι αισθητικό, κάτι, διάολε, που να προκαλεί συγκίνηση ή να ταρακουνάει καλά συναισθήματα, να βλέπαμε μια ρωγμή αισιοδοξίας.
Εντέλει: είναι διαφορετικό να κρίνεις με αγωνία και τελείως άλλο να κρίνεις εκφράζοντας μίσος που οφείλεται σε ιδεολογική αντίθεση.
Η αυστηρή κριτική πάντα είναι (θα έπρεπε να είναι) καλοδεχούμενη, ειδικώς τότε που ξεσκεπάζει τις αδυναμίες σου και σου θυμίζει τις κραυγαλέες αντιφάσεις σου, προσπαθώντας να βρει την αλήθεια ή ένα γερό πάτημα για να ξεκινήσει, επιτέλους, μια συζήτηση.
Να καταστραφούν όλα τα ναρκωτικά της εξουσίας και της υποταγής, να ελευθερωθούμε από τη βία τους και τη συσκότιση και τον αποπροσανατολισμό στα οποία μας οδηγούν.
Δεν καταλαβαίνω το τόσο μένος των δημοσιογράφων του ΣΚΑΪ κατά των αριστερών. Τόση άγρια ικανοποίηση ένιωσαν μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές και την υπογραφή επαχθεστάτου μνημονίου.
Κανονικά έπρεπε τώρα να τον θωπεύουν και να τον χαϊδεύουν, αφού πράττει ό,τι υπάρχει ως ιδεολόγημα μες στην κούτρα τους (ελεύθερη αγορά, φοροαπαλλαγή των ελίτ, ποινικοποίηση των διαδηλώσεων κ.ά., κ.ά.). Δεν βλέπουν τους Ευρωπαίους ηγέτες;
Μέλι στάζουν για την πρωθυπουργική συμπεριφορά των τελευταίων μηνών, διότι απλούστατα ο Ελλην πρωθυπουργός υπακούει χωρίς ουδεμία αντίρρηση στις εντολές τους.
Ετσι έπρεπε να αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση πλέον, με μεγάλα, φιλικά αισθήματα. Αλλά δεν μπορούν. Δεν τους αφήνει το κόμπλεξ που κουβαλούσαν χρόνια απέναντι στην αριστερή ιδεολογία. Θέλουν να δείχνουν κάθε στιγμή την άγρια χαρά τους, που, τελικά, είχαν δίκιο.
Ετούτοι οι άνθρωποι, όμως, ουδέποτε είχαν δίκιο -και ούτε θα έχουν ενόσω σκέφτονται φιλελεύθερα, δηλαδή δουλικά απέναντι σε αφεντικά.
Αδικο έχουν οι κυβερνώντες που εξακολουθούν να αυτοαποκαλούνται αριστεροί, την ώρα που έχουν ακυρώσει με τις πράξεις τους την ίδια την Αριστερά· τη δική τους εννοείται Αριστερά, γιατί η όντως Αριστερά είναι έξω από κυβερνήσεις και εξουσίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απούσα. Αντιθέτως!
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου