Οι ανησυχίες του Βορίδη…

Του Γιάννη Παντελάκη

O M. Βορίδης δηλώνει ενοχλημένος και ανήσυχος, επειδή το υπουργείο Παιδείας αρνείται την παρουσία Μητροπολιτών στα σχολεία. Κάνει δηλώσεις, καταθέτει ερωτήσεις και επιτίθεται στον υπουργό Παιδείας για το θέμα στη Βουλή. Ο Μ. Βορίδης είναι ένα από τα πιο προβεβλημένα στελέχη της Ν.Δ., από τους σχεδόν μόνιμους καλεσμένους στα τηλεοπτικά κανάλια. Οι θέσεις που μεταφέρει εκεί –όπως η προαναφερόμενη– είναι και θέση της Ν.Δ. και μάλιστα της νέας ηγεσίας της; Και αν ναι, το καινούργιο που ισχυρίζεται ότι αποπνέει συνδέεται με την ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση της εκπαίδευσης με την εκκλησία;

Το θέμα μοιάζει μικρό και ασήμαντο. Δεν είναι. Ένα κόμμα που δηλώνει ότι έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό και σύγχρονες απόψεις δεν μπορεί να μεταφέρει αναχρονιστικές και αντιεκπαιδευτικές απόψεις. Το σύγχρονο δεν μπορεί να λειτουργεί «αλά καρτ». Σε μερικά που ισχύουν στις δυτικές κοινωνίες συμφωνούμε και τα υιοθετούμε, σε μερικά που μπορεί να ταράξουν τις εκλογικές μας σκοπιμότητες και στοχεύσεις επιλέγουμε να διατηρήσουμε όσα υπάρχουν. Η επιλεκτική αυτή λειτουργία δείχνει παράλληλα και την εμμονή και προσκόλληση στο παλιό και αναχρονιστικό.

Υπάρχει και κάτι άλλο όμως. Όταν αθροίζονται πολλά «μικρά» , σαν κι αυτό, σχηματίζουμε και τη μεγάλη εικόνα γι' αυτό το κόμμα και κατά πόσο έχουν βάση οι εξαγγελίες για εκσυχρονισμό της χώρας με τις πραγματικές προθέσεις. Ένα δεύτερο «μικρό» ήταν όταν με αφορμή την τοποθέτηση Φαμπρ στο φεστιβάλ Αθηνών ο κ. Μητσοτάκης μας είπε ότι «αφελληνίζεται το προϊόν». Ένα τρίτο «μικρό», όταν ζήτησε την παραίτηση Μουζάλα, επειδή αποκάλεσε Μακεδονία τη χώρα την οποία σχεδόν όλοι εκτός από εμάς αποκαλούν Μακεδονία. Και ζήτησε και συγνώμη ο υπουργός.

Το μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα είναι πως τα πολιτικά κόμματα εξακολουθούν να χαράσσουν πολιτικές και πρακτικές με βάσει τις εκλογικές τους ανάγκες. Δεν έχουν κάποιες συγκεκριμένες θέσεις τις οποίες ζητούν να υιοθετήσουν ή όχι οι πολίτες. Έχουν ένα νεφελώδες πολιτικό στίγμα, το οποίο προσαρμόζουν ανάλογα με τις ανάγκες της εκλογικής πελατείας. Μπροστά στο αποκαλούμενο πολιτικό κόστος, υποκύπτουν σε οτιδήποτε, αρκεί αυτό να μεταφέρει και μερικές ψήφους. Η συνδιαλλαγή αυτή αποτελεί και μια από τις μεγάλες κακοδαιμονίες της χώρας. Και από τις βασικές αιτίες της πολύπλευρης κρίσης.

Η άρνηση της πολιτείας να επιτρέψει την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της εκκλησίας στους χώρους εκπαίδευσης (το συγκεκριμένο θέμα προέκυψε από την άρνηση επίσκεψης του Μητροπολίτη Μεσογαίας σε λύκειο της Θες/κης) συνδέεται με τον κοσμικό ή όχι χαρακτήρα μιας χώρας, έχει σχέση με τον εκσυχρονισμό των θεσμών λειτουργίας της. Το εκπαιδευτικό έργο ανήκει στους εκπαιδευτικούς και σε κανέναν άλλο. Είτε αυτός είναι Μητροπολίτης, είτε έχει κάποια διαφορετική ιδιότητα. Η σύνδεση της εκκλησίας με τη συντηρητική παράταξη τα πολλά προηγούμενα χρόνια μπορεί να ωφέλησε και τις δυο πλευρές που εκμεταλλεύτηκαν το θρησκευτικό συναίσθημα για ν' αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή (και ο,τι αυτό σημαίνει), ωστόσο η επανάληψη τέτοιων νοοτροπιών στις ημέρες μας δεν έχει σχέση με το καινούργιο και εκσυχρονιστικό και δεν αφορά στις ανάγκες των καιρών.

Άλλωστε, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει και ιδιαίτερους λόγους για ν' ανησυχεί σε ο,τι αφορά τις σχέσεις εκκλησίας - κράτους και το ενδεχόμενο να διαταραχτούν. Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει δείξει καμιά σχετική πρόθεση. Το αντίθετο. Από τις πρώτες στιγμές που κέρδισε την εξουσία, προσπάθησε να διατηρήσει αυτούς τους δεσμούς αναλλοίωτους. Ξέχασε τα περί διαχωρισμού της εκκλησίας με το κράτος, ξέχασε τα πάντα…