Οταν ο Χ. Καστανίδης άδειαζε τον Κ. Σημίτη

Γράφει η Αντα Ψαρρά

Η «αποκάλυψη» έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία από την εφημερίδα «Τα Νέα» (14/11/2018), για το γεγονός ότι η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες ζήτησε να ανοίξουν οι λογαριασμοί του πρώην πρωθυπουργού, της οικογένειάς του αλλά και των πρώην υπουργών ΠροΠο (2006), μια και το θέμα αφορούσε μίζες για τις περίφημες φρεγάτες. Ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων για τις «μεθοδευμένες» προσπάθειες να τεθεί σε εφαρμογή «το δόγμα Πολάκη», να σπιλωθεί ο πρώην πρωθυπουργός και να στηθεί βρόμικο ’19!

Ομόφωνη συμπαράσταση ΜΜΕ και πολιτικών στον Κ. Σημίτη, όταν ακόμα και οι «δικαστικές πηγές» των «Νέων» επισημαίνουν ότι «η παραγγελία της Αρχής δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ύποπτη ροή χρήματος». Εχει σημασία να θυμίσει κανείς στους «ποιητές» ότι πρόεδρος της συγκεκριμένης Αρχής είναι ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός εν ενεργεία (αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου) και επιλέγεται μαζί με τον αναπληρωτή του με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου.

Ακόμα και ο συνήθως μετριοπαθής κ. Σημίτης δήλωσε ότι «η Ιστορία δεν γράφεται από τους περιστασιακούς ένοικους της εκτελεστικής εξουσίας», συμπληρώνοντας ότι η έρευνα είναι ευπρόσδεκτη. Τι ακριβώς εννοεί με το «περιστασιακούς ενοίκους» δεν το εξήγησε ο κ. Σημίτης, αλλά εύλογα συμπεραίνει κανείς ότι ο χαρακτηρισμός δεν αφορά τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.

Προς τι όμως οι τόσες σφοδρές αντιδράσεις αντί της γνωστής μεθόδου σιωπής από το «ενωμένο» εκδοτικό, οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο;

Μια στάση σιωπής που τόσο ευλαβικά είχε κρατηθεί και στις 13/5/2011 όταν το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής (με πεντάμηνη καθυστέρηση). Αδιάφορα τα συστημικά πρωτοσέλιδα με μόνη την «Ελευθεροτυπία» να δίνει έκταση με τίτλο «Απόντες επί πληρωμή» και φωτογραφία με τη Βουλή άδεια. Το ότι κυριολεκτικά «έσφαξε με το βαμβάκι» ο Χ. Καστανίδης μέσα στη Βουλή τον Κ. Σημίτη με αφορμή την κατάθεση πολυσέλιδου υπομνήματος του πρώην πρωθυπουργού δεν ήταν και καμιά τρομερή είδηση!

Ο Χάρης Καστανίδης ως υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Παπανδρέου μίλησε για ευθύνες της κυβέρνησης Σημίτη που ενδεχομένως έδωσαν τη δυνατότητα να εξακολουθήσει να ρέει ανεξέλεγκτα το δημόσιο χρήμα στις προμήθειες και στις συμβάσεις. Ως γνωστόν τα εξ οικείων πολιτικά βέλη δεν ανακαλύφθηκαν το 2018!

Ο κ. Καστανίδης διάβασε αποσπάσματα από σειρά επιστολών που αντάλλαξε με τον Κ. Σημίτη όντας υπουργός Μεταφορών την περίοδο (1996-1997) μέχρι και την επιστολή παραίτησης. Δήλωσε ότι παραιτήθηκε διότι, ενώ είχε συμφωνηθεί με προεκλογική εξαγγελία ότι έπρεπε άμεσα να συσταθεί ανεξάρτητη διοικητική αρχή η οποία θα ελέγχει όλες τις δημόσιες συμβάσεις κι ενώ αρμόδια επιτροπή υπό τον ίδιο συνέταξε το νομοσχέδιο άμεσης προτεραιότητας, τελικά κι ενώ είχε εγκριθεί αποσύρθηκε όταν ο ίδιος απουσίαζε στο εξωτερικό. Μετά το υπόμνημα Σημίτη δεν μπορούσε παρά να κοινοποιήσει την «εσωτερική κυβερνητική αλληλογραφία».

Χ. Καστανίδης:

Τον Ιανουάριο του 1996 ανέλαβα το υπουργείο Μεταφορών που έπρεπε να διαχειριστεί τρισεκατομμύρια δραχμές προμηθειών, από τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής μέχρι τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ. Ζήτησα από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να απαντήσουμε ξεκάθαρα στο ερώτημα πώς θα γίνει η διαχείριση του κολοσσιαίου αυτού ύψους προμηθειών, αλλά και άλλων έργων, διότι τα γιγαντιαία συμφέροντα τα οποία συγκρούονται γύρω από τα δημόσια έργα και τις προμήθειες, ακόμη και όταν τηρούνται ευλαβικά όλες οι διαδικασίες υγιούς ανταγωνισμού, επειδή κάποιος χάνει από κάποιους άλλους, δημιουργούν παρενέργειες στο πολιτικό σκηνικό. Είχα τότε προτείνει τη σύσταση ανεξάρτητης Αρχής, στην οποία με διακομματική συνεννόηση θα επελέγοντο πρόσωπα υψηλού κύρους, που θα είχε την ευθύνη, μακράν των επιχειρηματιών και της πολιτικής, να ελέγχει τις διαδικασίες υγιούς ανταγωνισμού. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση απεδέχθησαν αυτήν την πρόταση [...] (πρακτικά Βουλής 13/5/2011).

Στη συνέχεια της ομιλίας του περιέγραψε το πώς ανεξήγητα ανατράπηκαν όλα με το επιχείρημα ότι το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο είναι επαρκές. Ακολούθησαν δικές του συμβιβαστικές προτάσεις που δεν έγιναν δεκτές από τον Κ. Σημίτη με τελική κατάληξη την παραίτησή του το καλοκαίρι του 1997. Στο μεταξύ όμως πολύ πριν από το 1997 είχε ξεκινήσει ο βαρύς χειμώνας της Siemens για την Ελλάδα της ανάπτυξης, των Ολυμπιακών και της χρεοκοπίας.