Οι συνήθεις αρνητές

Του Παντελή Μπουκάλα

Ο​​ι μισοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής πιστεύουν ό,τι και ο εκλεκτός τους Γιάννης Λαγός: Το Πολυτεχνείο είναι μύθος, κανένας δεν σκοτώθηκε, φοιτητής ή μη, όλα είναι σκευωρία των αναρχοκομμουνιστών. Για τους άλλους μισούς τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: «Καλά τους κάνανε. Καλά τους κάνανε και τους λιανίσανε τους αλήτες, που τόλμησαν να τα βάλουν με την εθνοσωτήριο Επανάσταση. Οχι 24 μόνο, 124 έπρεπε να σκοτώσουν. Με σφαίρες, με ρόπαλα, με δακρυγόνα, με το τεθωρακισμένο. Τιμή και δόξα στον ήρωα Ντερτιλή». Συμπεραίνεται λοιπόν ότι ο Λαγός ανήκει στη μετριοπαθή πτέρυγα του φιλοναζιστικού χρυσαυγιτισμού. Είναι του φασισμού λάιτ, όχι του πούρου. Γι’ αυτό και λέει πως δεν υπήρξαν νεκροί· αν τον ρωτούσαμε άλλωστε, κι αυτόν και τον Χρήστο Παππά και τον Μιχαλολιάκο, θα μας έλεγαν ότι ούτε και στο Δίστομο ή στα Καλάβρυτα υπήρξαν νεκροί, ένας μύθος είναι κι αυτοί, κομμουνιστική φαντασία. Αν ο Λαγός ήταν της σκληρής πτέρυγας, θα έλεγε κι αυτός «καλά τους κάνανε. Και λίγοι ήταν».

Αυτή η «μετριοπαθής πτέρυγα», που αρκείται στην άρνηση του μακελειού την Παρασκευή, 17 Νοεμβρίου 1973, και δεν διεκδικεί περήφανη την ιδιοκτησία του, δεν έχει μέλη της μόνο στελέχη της «Χ.Α.». Την ίδια ιδέα προπαγανδίζει χρόνια τώρα το κανάλι του ΛΑΟΣ τού (μολαταύτα «αντιστασιακού») Γ. Καρατζαφέρη, όσα ονόματα κι αν άλλαξε. Από τον καιρό που κοσμούσε τη συχνότητά του ο Αδωνις Γεωργιάδης. Κι αυτός ένας αρνητής ήταν, «ποιοι νεκροί τώρα, τους κατασκεύασε η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». Αλλά ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. είναι πλέον κεντροδεξιός με τη βούλα. Οχι ότι έχει αλλάξει άποψη, αλλά νά, κρατιέται. Και δεν είναι ο μοναδικός στην κομματικώς μεταστεγασμένη συντροφία του.

Μακάρι ωστόσο αρνητές του Πολυτεχνείου να ήταν μονάχα τα κάθε ακροδεξιάς κούφια καρύδια. Την ουσία του, την ουσία μιας εξέγερσης αυθόρμητης, ακηδεμόνευτης, από τα κάτω, την προσβάλλουν και τελικά την αρνούνται και όσα κόμματα ή παρέες πλασάρονται σαν αποκλειστικοί ιδιοκτήτες της ιστορίας του και σαν οι μόνοι γνήσιοι συνεχιστές του. Τη φθείρουν, τη μαγαρίζουν και τελικά την αρνούνται όσοι αντιμετωπίζουν σαν κτήμα τους ή σαν λάφυρό τους τη ματωμένη σημαία και την κρύβουν στα κομματικά τους γραφεία· η λαμπρή νεολαία του ΠΑΣΟΚ αυτά. Την παραχαράσσουν και την αρνούνται, ευθύς εξαρχής αυτοί, όσοι ψευτοδιάβασαν τον «Τσελεμεντέ του αναρχικού» και κατάντησαν όμηροι της φαντασίωσης ότι επανάσταση είναι οι μολότοφ και το μπάχαλο.