Από την κόλαση των ΜΕΘ στις πέρδικες της Πάρνηθας

 

Η Θεσσαλονίκη «καίγεται». Ο κορονοϊός τσακίζει. Τα νοσοκομεία είναι υπερπλήρη. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές/τριες είναι φρικαρισμένοι. Οι ασθενείς όντας σε πλήρη απομόνωση, έχουν το σύνδρομο του αποπροσανατολισμού: δεν ξέρουν που βρίσκονται. Οι οικείοι προσπαθούν να μάθουν μέσω τηλεφώνου για την τύχη των ανθρώπων τους. Ώρες πάνω από το τηλέφωνο. Κι όταν κάποιος απαντά από την άλλη πλευρά, τότε συναντώνται η αγωνία του συγγενή με την κούραση και τη φρίκη του γιατρού ή του νοσηλευτή και ενίοτε επισυμβαίνει η «έκρηξη»! Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κόλαση πραγματική!

 

Από την άλλη πλευρά, είναι εκείνοι που διαχειρίζονται την υγειονομική κρίση, την αγωνία, την οδύνη, την ίδια τη ζωή των ανθρώπων, είναι ο πρωθυπουργός ποδηλάτης χωρίς μάσκα και η πρωθυπουργική σύζυγος που κάνει παράνομα μότο κρος στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας.

 

Όμως, το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι συμβολισμοί και τα μηνύματα των ταγών, δεν είναι το πεδίο της επικοινωνίας, αντίθετα, είναι η εφαρμοσμένη πολιτική, είναι η κάκιστη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, είναι η έλλειψη κρεβατιών στις ΜΕΘ, είναι η έλλειψη γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία, είναι η έλλειψη υγειονομικών που θα ενημερώνουν τους οικείους, είναι η μη επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, είναι τα 120 εκατ. ευρώ που δόθηκαν σε αεροπορική εταιρία, είναι τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που δίνονται και ξαναδίνονται στα μίντια για να «σιωπούν» ή για να κάνουν το «μαύρο άσπρο», είναι…

 

Όταν η αντιπολίτευση θεωρεί πρωταρχική την αντιπαράθεση για τις πρωθυπουργικές "εικόνες" και τους "συμβολισμούς", τότε χάνει την πραγματικότητα της κόλασης των ΜΕΘ και (απο)προσανατολίζει στην πανίδα της Πάρνηθας και τις τρομαγμένες πέρδικές της! 

(ΓΧΠ)