Γιατί χαίρεται ο (δεξιός) κόσμος;

Του Γιάννη Παντελάκη

Δυο δημοσκοπήσεις, δείχνουν την Νέα Δημοκρατία να αποκτά προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου. Από 3,3% (Alco) έως 3,7% (Metron Analysis). Είναι οι πρώτες μετά από καιρό που δείχνουν προβάδισμα της Ν.Δ. Και στις δυο μετρήσεις τα ποσοστά επιρροής των δυο πρώτων κομμάτων, εξακολουθούν να είναι χαμηλά.

Προφανώς κανένας δεν περιμένει τα αντίστοιχα ποσοστά να φτάνουν εκείνα των εκλογών (για δημοσκοπήσεις πρόκειται), αλλά η απόσταση από εκείνα παραμένει αρκετά μεγάλη. Οι δυο δημοσκοπήσεις, συνοδεύτηκαν από διθυραμβικά σχόλια μερίδας πολιτικών αλλά και ΜΜΕ για «το σκηνικό που αλλάζει». Πράγματι αλλάζει; Και αλλάζει προς την κατεύθυνση που προσδοκούν στη Νέα Δημοκρατία απ’ όπου αναδείχθηκε ένας μικρός ενθουσιασμός; Έχει λόγους να χαίρεται ο -δεξιός- κόσμος;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι καταφατική, είναι πολύ νωρίς για να ισχυριστεί κάποιος, κάτι τέτοιο. Οι δυο μετρήσεις, πραγματοποιήθηκαν χρονικά σε μια περίοδο όπου η Ν.Δ. έχει εκλέξει έναν νέο αρχηγό και η κυβέρνηση ταλανίζεται με το τεράστιο πρόβλημα του ασφαλιστικού και μικρά φαινόμενα παρακμής (διορισμοί συγγενών κ.α.). Άρα, πρόκειται για συνθήκες ευνοϊκές για την Ν.Δ. αν μάλιστα υπολογιστεί, ότι ο νέος αρχηγός της ήταν αουτσάιντερ, δημιούργησε δηλαδή μια μικρή έκπληξη. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση διανύει τις χειρότερες -μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου- ημέρες της.

Ένας δεύτερος παράγοντας που οδηγεί στην σκέψη ότι είναι πολύ νωρίς για ασφαλείς εκτιμήσεις, είναι η ρευστότητα που εξακολουθεί να υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό. Τα ενδιάμεσα μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ κόμματα, βρίσκονται σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί ο προβληματισμός για την επιβίωσή τους, τις επιδόσεις τους, την ανάγκη επανένωσης ή αυτόνομης πορείας κ.ο.κ. Από την πορεία των κομμάτων αυτών, θα επηρεαστεί γενικότερα το πολιτικό σκηνικό και ο βαθμός επιρροής των δυο κομμάτων εξουσίας.

Ο τρίτος και σημαντικότερος παράγοντας που δείχνει την αδυναμία των κομμάτων, ιδιαίτερα των κομμάτων εξουσίας, να συσπειρώσουν μεγάλες ομάδες ψηφοφόρων (κρίσιμο μέγεθος για εκλογικές νίκες με μεγάλα ποσοστά), είναι τα ποσοστά εκείνων που εξακολουθούν να μην θεωρούν τα υπάρχοντα κόμματα ως μια ελκυστική επιλογή. Τα ποσοστά αυτά (που γιγαντώθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015), εξακολουθούν να είναι μεγάλα. Στην  πρώτη δημοσκόπηση το σχετικό ποσοστό φτάνει το 35,5% (αναποφάσιστοι, αποχή, λευκό) και στην δεύτερη 31,1%. Αθροιστικά (όσο αυθαίρετη και αν είναι μια τέτοια σύγκριση), οι συγκεκριμένες επιλογές, συγκεντρώνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά, είναι κατά κάποιο τρόπο το πρώτο κόμμα! Το φαινόμενο αυτό, έστω σε κάπως μικρότερη έκταση, παρατηρείται και στις δημοσκοπήσεις του προηγούμενου μήνα, όπου στην πρώτη θέση με ελαφρύ προβάδισμα βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις μετρήσεις, είναι πως είναι μεν οι πρώτες μετρήσεις που σπάνε το μονοπώλιο του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση, αλλά αυτό δεν αποτελεί παρά μια συγκυριακή ένδειξη. Για ν αποκτήσει πάγια χαρακτηριστικά πρέπει να περάσει χρόνος. Χρόνος στον οποίο θα δοκιμαστούν όλοι…