Η Ελλάδα των Παπαδάκηδων

Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Εναν Α. Ζαμπούκα, που ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Παπαδάκη στο τηλεοπτικό κανάλι που δουλεύει, δεν τον ήξερα. Εμαθα από άλλον συνάδελφο στην ίδια εκπομπή ότι είναι μετακλητός υπάλληλος στο γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, είναι δηλαδή κρατικοδίαιτος [τον μπαγάσα]. Ο συνάδελφος από την «Αυγή», με το δίκιο του, εξέφρασε τη δυσφορία του και την απαρέσκειά του για την παρουσία αυτού του Ζαμπούκα. Ο Ζαμπούκας αυτός καλά έκανε και πήγε στην εκπομπή - κορόιδο ήταν; Να μην πουλήσει λίγη μούρη, να μη γίνει γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό, που εκλέγει βουλευτές;

Ετσι κι αλλιώς τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν πέτσα και ο ίδιος το απέδειξε περίτρανα στην εκπομπή. Πέτσα όμως δεν διαθέτουν και οι εκπομπάρχες, άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν το μεγάλο κακό που κάνουν στην ελληνική κοινωνία - άσε που νομίζουν ότι δρουν δημοκρατικά και ότι συντελούν στην [καλή] διαμόρφωση της ελληνικής συνείδησης. Απίστευτοι τύποι, ματαιόδοξοι και βολεψάκηδες έως θανάτου. Αυτοί λοιπόν οι δημοσιογράφοι (;) θεωρούν ότι είναι η νέα «αστική» τάξη της χώρας - αναγνωρίσιμοι, με παχυλούς μισθούς, με πρόσβαση σε όλους τους βουλευτές και υπουργούς, με δωρεάν διαμονές σε πολυτελή ξενοδοχεία, με δωρεάν ταξίδια. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα, αυτή είναι η νέα Παιδεία της χώρας: ημιμαθείς και απροβλημάτιστοι δημοσιογράφοι (που, όμως, κόπτονται ότι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους). Και μη χειρότερα.

Και βεβαίως αυτή είναι η Ελλάδα: η Ελλάδα των Παπαδάκηδων, διότι δεν είναι μόνος του αυτός ο κύριος. Οσοι «εργάζονται» σε αυτό το είδος τηλοψίας είναι πανομοιότυποι, το ίδιο αφελείς· ο κόσμος είναι δικός τους. Σπάνια να ακούσεις κάτι σοβαρό στην ελληνική τηλεόραση, είτε από τους προσκαλούντες είτε από τους προσκαλούμενους - άσε που είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι, κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο [κάθε στιγμή, που να πάρει]. Δεν υπάρχουν άλλα φρούτα στην ελληνική γεώσφαιρα;

Θα πει κανείς ότι ο κόσμος χάνεται, με την ελληνική τηλεόραση και τους ανθρώπους της θα ασχολούμαστε; Δεν είναι απλά τα πράγματα. Αυτή η τηλεόραση και αυτοί οι άνθρωποι, ο καθένας με τη σειρά του, μας έχουν φορτώσει φριχτά ελληνικά γράμματα και συνείδηση χωρίς σκέψη και στοχασμό. Ο καθένας με τον τρόπο του έχει συμβάλει στον εκχυδαϊσμό της επικοινωνίας, ωθώντας μας σε βαθύ νήδυμον. Στην τηλεόραση έκαναν ντεμπούτο οι βρικόλακες των ναζί. Θυμάμαι τον Παπαδάκη σε εκπομπή του να τσιρίζει [απλώς!] όταν το ανδράποδο που ακούει στο όνομα Κασιδιάρης βιαιοπράγησε κατά της Λιάνας Κανέλλη -ουδείς τότε αντέδρασε- και εάν ενθυμούμαι καλώς, παρών ήταν και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας [να είναι καλά ο άνθρωπος, αφού είναι και ο πρώτος πολίτης της χώρας].

Ασφαλώς και δεν είναι αυτή η Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, έλα όμως που αναγκαζόμαστε να αποδεχόμαστε τα τερτίπια, την προχειρότητα, την αδαημοσύνη και την ακαταλληλότητα μερικών συναδέλφων, που χαμπάρι δεν παίρνουν για το κακό που, είπαμε, κάνουν στη χώρα γενικά. Είμαστε υποχρεωμένοι να καταλάβουμε ότι με Παπαδάκηδες και τους ομοίους του η χώρα έχει πάρει την κατηφόρα και ότι κάποιος, κάποιοι (;) πρέπει να ανακόψουν την πτώση.