Συρία: Το Βιετνάμ του Ερντογάν

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ο Ερντογάν βρίσκεται σε μια θέση (ένα βήμα πριν την εισβολή στη Συρία) από την οποία δεν μπορεί να μετακινηθεί προς καμία κατεύθυνση δίχως αυτό να του κοστίσει πανάκριβα.

Σε μια πρώτη ανάγνωση μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας έπεισε τους Αμερικανούς να του δώσουν το ελεύθερο να μπει στη βόρεια Συρία και να «καθαρίσει». Με μια άλλη ματιά, ωστόσο, μπορεί κάποιος να δει την παγίδα στην οποία σύρεται ο τουρκικός στρατός. Αυτή η παγίδα γίνεται ακόμη πιο ορατή αν ληφθούν υπόψη ότι:

1. Η δημιουργία κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ (πρώτιστος στόχος για Ουάσιγκτον και Ισραήλ) έχει επιτευχθεί.

2. Η ζώνη ασφαλείας που διεκδικεί να δημιουργήσει εντός του συριακού εδάφους ο τουρκικός στρατός συμπίπτει με τη δίοδο προς τη θάλασσα που θα διασφαλίσει την εδραίωση του κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ.

3. Το «ελευθέρας» που πήρε ο Ερντογάν από τον Τραμπ για να εισβάλει στη βόρεια Συρία δεν σημαίνει ταυτόχρονα και ότι οι Κούρδοι θα μείνουν χωρίς υποστήριξη σε όπλα, επιμελητεία και πληροφορίες από την Ουάσιγκτον και από το Τελ Αβίβ, καθώς για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ η δημιουργία ενός βιώσιμου κουρδικού κράτους στη σφαίρα επιρροής τους είναι στρατηγική τους επιλογή.

Αν, λοιπόν, ο τουρκικός στρατός προχωρήσει προς την παγίδα χωρίς εξασφαλισμένη αεροπορική κάλυψη (την οποία οι Αμερικανοί δεν επιτρέπουν και οι Ρώσοι σύμμαχοι του Άσαντ την απαγορεύουν έχοντας αναλάβει την προστασία του συριακού εναέριου χώρου) θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο φθοράς χωρίς εφικτό και γρήγορα επιτεύξιμο στόχο.

Ο Ταγίπ Ερντογάν προφανώς γνωρίζει ότι η εισβολή στη Συρία είναι κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου. Κατ’ αρχήν γνωρίζει ότι, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, θα καταβάλει υψηλότατο πολιτικό κόστος αν δεν προχωρήσει στην εισβολή. Το κόστος, όπως φανταζόμαστε ότι υπολογίζει και ο Πρόεδρος της Τουρκίας, θα είναι εξ ίσου υψηλό στην περίπτωση μιας εισβολής η οποία δεν θα φέρει γρήγορες επιτυχίες και νίκες.

Σε κάθε περίπτωση, ο Πρόεδρος της Τουρκίας αντιλαμβάνεται ότι σε περίπτωση που παγιδευτεί στη βόρεια Συρία οι εσωτερικές – εσωκομματικές – διαδικασίες υπονόμευσής του που έχουν ξεκινήσει θα επιταχυνθούν. Αυτό όμως είναι το ρίσκο που δεν μπορεί να αποφύγει να αναλάβει ο Ταγίπ Ερντογάν…