Ταγκό διάσπασης χορεύουν στη ΝΔ

Το επικίνδυνο σκηνικό εκλογής προέδρου και ο ρόλος των Κώστα και Αχιλέα Καραμανλή

γράφει ο Χρήστος Φράγκου

Αντιμέτωπη με ισχυρά και αδυσώπητα διλλήματα που μπορεί να διαμορφώσουν συνθήκες ρήξης στο εσωτερικό του κόμματος, θα βρεθεί η Νέα Δημοκρατία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανάδειξης νέου αρχηγού. Το σκηνικό που φαίνεται να διαμορφώνεται σε αυτή τη φάση μπορεί να οδηγήσει σε εκτροπές και ανατροπές, καθώς εκτός από τα πρόσωπα που θα θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, καθοριστικό ρόλο τόσο για το αποτέλεσμα όσο και για το κλίμα θα παίξουν οι διαδικασίες εκλογής που θα επιλεγούν.

Η συντηρητική παράταξη καλείται να αναζητήσει νέο αρχηγό, ενώ ακόμα δεν έχει ισορροπήσει από την τελευταία κεντρώα στροφή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η οποία ήρθε για να διορθώσει την επικίνδυνη δεξιά μανούβρα του Αντώνη Σαμαρά.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κόμμα θα αναζητήσει στο προφίλ του προέδρου βασικά χαρακτηριστικά πολιτικού προσανατολισμού, αποδίδοντας στα πρόσωπα ιδιαίτερη ισχυρή σημειολογική βαρύτητα και ιδεολογική φόρτιση. 

Σε αυτή τη φάση και μετά από δυο βαριές εκλογικές ήττες η Νέα Δημοκρατία δεν αναζητά καλύτερο διαχειριστή αλλά νέο πολιτικό αφήγημα, προσανατολισμό και συσπειρωτική δυναμική.

Αν όμως το ιδεολογικό δίλημμα τεθεί τώρα, στη βάση της επιλογής προέδρου τότε το κόμμα θα οδηγηθεί σε φραξιονιστικές λογικές, με τον χαμένο να διαμορφώνει ισχυρή εσωκομματική αντιπολίτευση που θα παρεμβαίνεις στην ατζέντα του νέου προέδρου και θα πιέζει προς άλλες κατευθύνσεις.

Τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας καλούνται τώρα να σταθμίσουν προσεκτικά τις αποφάσεις τους καθώς μια ενδεχόμενη σκληρή αναμέτρηση μεταξύ του Μάκη Βορίδη και του Νίκου Δένδια θα δημιουργούσε συνθήκες διάσπασης της παράταξης.

Σε αυτό το πλαίσιο μόνο τυχαία δεν είναι η παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία μέσω κύκλων της διέρρευσε ανησυχίες της για την ενότητα του κόμματος. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εκπεφρασμένη πρόθεσή της να στηρίξει τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη αν τελικά θέσει υποψηφιότητα, κόντρα μάλιστα στον αδερφό της, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η υποψηφιότητα όμως του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι προφανές ότι δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά νίκης, αλλά εντάσσεται στη λογική της κατοχύρωσης της θέσης και του χώρου του, αντιλαμβανόμενος ότι η ΝΔ εισέρχεται σε φάση αναδιάταξης.

Αντιστοίχως και ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Μάκη Βορίδη επίσης δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά επικράτησης, ωστόσο δημιουργεί νέα ιδεολογική φράξια στο κόμμα σε περίπτωση ήττας του.

Για να αποφευχθεί η ανάπτυξη φυγόκεντρων τάσεων, τα ιδεολογικά φορτισμένα πρόσωπα θα πρέπει να ανοίξουν χώρο για τη γειά των σαραντάρηδων, πιστοποιώντας με αυτό τον τρόπο το τέλος της περιόδου της μεταπολίτευσης και ηλικιακά. 

Σε αυτό το τοπίο πιθανότητες εκλογής συγκεντρώνει ο Νίκος Δένδιας ο οποίος διατηρεί στενούς δεσμούς με τον κεντρώο χώρο, εμφανίζεται ως «ήρεμη δύναμη» με προσεκτικές και μετρημένες εμφανίσεις και χωρίς να χρεώνεται πολιτικές αποφάσεις άλλων.

Σε ένα τέτοιο σκηνικό χρήσιμες θα ήταν υποψηφιότητες από πρόσωπα όπως ο Τζιτζικώστας, ο Κώστας Μπακογιάννης καθώς και ενδεχομένως και ο γγ του κόμματος, Παπαμιμίκος.

Καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των συνθηκών τις προεδρικής εκλογής στη Νέα Δημοκρατία θα παίξει ο Κώστας Καραμανλής –και ο Αχιλέας-, δρώντας ως κλειδοκράτορες της παράταξης, που συνεπάγεται ευθύνη για την τροπή των εξελίξεων.