Εσκασαν μύτη κήνσορες και προβλήματα

γράφει ο Τάσος Παππάς

Το πιο απεχθές είδος ανθρώπου είναι οι κήνσορες. Ανεβασμένοι στα καλάμια τους, με ύφος εκατό καρδιναλίων και πυώδη ρητορική, δίνουν συμβουλές, κάνουν συστάσεις, εγκαλούν για μύρια όσα τους άλλους, υποδύονται τους εισαγγελείς, δεν χρωστάνε καλή κουβέντα για κανέναν, ξερόλες, μεμψίμοιροι, βολεμένοι στον ναρκισσιστικό κλωβό τους, περιφέρουν τα πρησμένα «εγώ» τους στην αγορά.

Τους συναντάμε στις παρέες, στα μέσα ενημέρωσης, στην πολιτική. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για τύπους που εφαρμόζουν τη γνωστή τακτική του ενόχου, δηλαδή μετωπική επίθεση για να κρύψουν τις πομπές τους, που είναι περισσότερες και από τα περιστέρια που κυκλοφορούν στις πλατείες των πόλεων.

Εσκασαν μύτη ξανά με την υπόθεση Καμμένου.

Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή κάτι που νομίζω πως είναι αυτονόητο: Για να σχηματιστούν βιώσιμες κυβερνήσεις συνεργασίας πρέπει τα μέρη που τις συγκροτούν να δεχτούν να κάνουν εκπτώσεις στις θέσεις και στο πρόγραμμά τους, όχι όμως και στις αρχές τους που είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζονται.

Αυτό ισχύει και στις περιπτώσεις που η συνεργασία είναι αναγκαστική και δεν θα προέκυπτε αν οι συνθήκες ήταν ομαλές.

Οταν στο σχήμα συμμετέχουν κόμματα με σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, όπως είναι το σημερινό, και όταν η σχέση είναι εκ των πραγμάτων ετεροβαρής, με την έννοια ότι συνυπάρχουν ένας μεγάλος και ένας μικρός εταίρος, τότε ο μεγάλος μπορεί να θέσει κάποια προαπαιτούμενα ώστε να μη δημιουργηθούν αναταράξεις στο εσωτερικό του.

Σε μία κυβέρνηση κορμός της οποίας είναι ένα αριστερό κόμμα δεν έχουν θέση απόψεις σαν κι αυτές που έχει διατυπώσει ο κ. Καμμένος.

Ο πρωθυπουργός όφειλε να γνωρίζει τις επιδόσεις του στελέχους των ΑΝ.ΕΛΛ., άλλωστε δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από το περιστατικό που είχε θύμα την εκπρόσωπο Τύπου των ΑΝ.ΕΛΛ. κ. Χρυσοβελώνη.

Κι ας δεχτούμε ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν ήξερε όλα όσα έχει διαπράξει, γράψει και πει ο κ. Καμμένος.

Οι σύμβουλοι και οι συνεργάτες του όμως τι ρόλο παίζουν; Η δουλειά τους είναι να προστατεύουν τον πρωθυπουργό από τις κακοτοπιές.

Ενα γρήγορο σκανάρισμα στο διαδίκτυο ήταν αρκετό για να βγει στο φως το προφίλ του συγκεκριμένου πολιτικού.

Στο όνομα της ταχύτητας δεν είναι δυνατόν να υποβαθμίζεται η ποιότητα. Εντάξει, έφτιαξαν χωρίς καθυστέρηση την κυβέρνηση, όπως το απαιτεί η συγκυρία, ωστόσο το κόστος από την καρατόμηση ενός υφυπουργού λίγες ώρες μετά την παραλαβή του αξιώματός του δεν είναι αμελητέο.

Οι πολίτες ήταν –και το απέδειξαν με την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές– επιεικείς με τις ανεπάρκειες, τις επιπολαιότητες και τους ερασιτεχνισμούς υπουργών και παραγόντων της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς.

Με τη δεύτερη κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα είναι το ίδιο ανεκτικοί, χαλαροί και συγκαταβατικοί. Από δω και πέρα κάθε λάθος θα κοστίζει. Δεν θα περνάνε στο ντούκου αβλεψίες, παλινωδίες και παλιμβουλίες.

Ας επιστρέψουμε όμως στους επαγγελματίες τιμητές:

● Εφριξαν με τις ομοφοβικές αναφορές του 12ωρης θητείας υφυπουργού, μερικοί απ’ αυτούς που όπου βρεθούν κι όπου σταθούν πουλάνε αντριλίκι, χλευάζουν τους διαφορετικούς και γελοιοποιούν ό,τι ξεφεύγει από τα στερεότυπα με τα οποία πορεύτηκαν και συνεχίζουν να πορεύονται στον δήθεν ανεπίληπτο και παντελονάτο βίο τους. Αλλά και κείνοι που μέχρι τώρα δεν είχαν ενοχληθεί με τις κατάπτυστες απόψεις του Καμμένου, όπως και με τη δήλωση της κυρίας από το Ποτάμι που μας είπε ότι οι φτωχοί, επειδή είναι φτωχοί, δεν μπορούν να αποφασίζουν σωστά. Τέτοιο θράσος ούτε η Μαρία Αντουανέτα. Αυτή τουλάχιστον τους πρότεινε να τρέφονται με παντεσπάνι!

● Θύμωσαν και απαίτησαν να εξοστρακιστεί ο αντισημίτης υφυπουργός, εκείνοι που έχουν για ψωμοτύρι τις θεωρίες συνωμοσίας, στις οποίες βεβαίως πρωταγωνιστούν οι Εβραίοι, αυτοί δηλαδή που, όπως πιστεύουν οι συνωμοσιολάγνοι, οργάνωσαν και εκτέλεσαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στους δίδυμους πύργους αφού προηγουμένως είχαν ειδοποιήσει τους ομοεθνείς και ομοθρήσκους τους να μην πάνε εκείνη τη μέρα στη δουλειά τους. Είναι οι ίδιοι που καλλιεργούν συστηματικά την ισλαμοφοβία, που καλούν το κράτος να δείξει πυγμή για να αντιμετωπίσει τους πρόσφυγες και στη συνέχεια για να μην τους τσιγκλίσει η χριστιανική συνείδησή τους χύνουν άφθονα δάκρυα στη θέα των πτωμάτων.

ΥΓ.: Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για τη συμπόρευση με τους ΑΝ.ΕΛΛ. Ηθελαν κάτι άλλο; Υπήρχε κάτι άλλο;

Για τον μεγάλο συνασπισμό δεν συζητάμε, τον είχαν απορρίψει οι πάντες στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν όμως ο Τσίπρας επέλεγε να συνεργαστεί με το Ποτάμι (το κόμμα της διαπλοκής κατά την ανάλυσή τους) ή με το ΠΑΣΟΚ (το κόμμα που κατέστρεψε την Ελλάδα, όπως υποστηρίζουν) θα συμφωνούσαν;

Οταν η κριτική δεν προτείνει λύσεις, πέφτει στην κατηγορία της γκρίνιας ή της ακαδημαϊκής φλυαρίας. Αχρείαστα και τα δύο στην παρούσα φάση για μια κυβέρνηση που, όπως και η ίδια λέει, πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει.