Με διαφάνεια και διάλογο η πώληση του πρώτου λιμανιού της Χώρας

Η πώληση του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας μπαίνει στην τελική ευθεία. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης για το τι θα ιδιωτικοποιηθεί και τι όχι αναμένονται την Παρασκευή. Το ΤΑΙΠΕΔ έχει, μάλλον, αποφασίσει να πουληθεί στους ιδιώτες σχεδόν ολόκληρο το τοπικό παραλιακό μέτωπο.

Ταυτόχρονα, όπως αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα μας, αν δεν ληφθούν τώρα τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία των αρχαιολογικών και νεότερων μνημείων της περιοχής, η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού θα τα θέσει σε κίνδυνο.

Επίσης, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν σημαντικά έσοδα για το κράτος -συγκεκριμένα το ενοίκιο που δίνει η COSCO- στην περίπτωση που το λιμάνι περάσει σε κινεζικά χέρια.

Είναι γεγονός ότι η πώληση του λιμανιού του Πειραιά δεν αποτελεί επιλογή της τωρινής κυβέρνησης. Τουλάχιστον από τις παλιότερες διακηρύξεις της -τις οποίες η ίδια δεν έχει αποποιηθεί ως λανθασμένες- αυτό προκύπτει. Επιπλέον είναι γνωστό ότι η πώληση του λιμανιού είχε επιβληθεί από τους δανειστές στη χώρα, όταν στο τιμόνι της διακυβέρνησης βρίσκονταν άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Κάτω από αυτό το πρίσμα προκύπτει ένα καίριο ερώτημα: Ποιος πουλάει το λιμάνι; Εμείς ή οι δανειστές; Η υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση ή εκείνοι που της επέβαλαν τέτοιες αποφάσεις;

Η απάντηση γέρνει προς τους δεύτερους. Οπότε τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται. Για παράδειγμα: Από μια τέτοια συναλλαγή οι δανειστές δεν επωφελούνται, άραγε, παρακάμπτοντας την ελληνική κυβέρνηση και ερχόμενοι σε απευθείας συνεννόηση και διαπραγμάτευση με τους επίδοξους αγοραστές; Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δεν επωφελούνται...

Είναι, επίσης, γεγονός ότι τα περιθώρια της κυβέρνησης είναι πολύ περιορισμένα. Μη μπορώντας να αποφύγει την πώληση του λιμανιού και δεχόμενη τον συνεχή έλεγχο και τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών δεν έχει πολλά περιθώρια διασφάλισης των συμφερόντων της χώρας. Στην ουσία βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμoνος.

Σε αυτές τις συνθήκες δεν έχει πολλές επιλογές. Ο,τι κάνει οφείλει να το κάνει με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, με διαφάνεια και διάλογο. Το παρασκήνιο είναι πάντοτε ο χώρος όπου ευδοκιμούν τα πολυποίκιλα συμφέροντα, εγχώρια και ξένα. Οφείλει να μην ευνοήσει ένα τέτοιο αδιαφανές περιβάλλον.

Πηγή