Πόσο ζει το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»;

γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης παραδέχθηκε ότι είναι ο ένας εκ των δύο υπουργών με μουτζούρες στο «πόθεν έσχες». Εμφανίζεται, λέει, ως κάτοχος μετοχών της γνωστής κατασκευαστικής εταιρίας, ενώ ο ίδιος τις έχει μεταβιβάσει. Όπως εξήγησε, η δήλωση «πόθεν έσχες» αναφέρεται στο 2014, ενώ ο ίδιος μεταβίβασε τις μετοχές του το 2015, μόλις ορκίστηκε υπουργός στην κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας. Θα θυμάστε ότι το γνήσιο της υπογραφής του βεβαιώθηκε στη ΓΑΔΑ από αστυνομικό που, σύμφωνα με καταγγελίες και δημοσιεύματα, ήταν στη Φλώρινα. Δίπλα είναι η Φλώρινα, μπορεί να πετάχτηκε αυθημερόν.

Υπάρχει και δεύτερος υπουργός. Αυτός λησμόνησε, κατά το ρεπορτάζ του Mega, να δηλώσει το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Είναι αληθές ότι με ένα εκατομμύριο ευρώ στον λογαριασμό υπάρχει η περίπτωση να ξεχαστείς, να σε συνεπάρει η ανεμελιά που καταστέλλει το άγχος της επιβίωσης. Όμως, του κερατά, με ένα εκατομμύριο ευρώ στο ημίφως δικαιούσαι να ομιλείς περί ανθρωπιστικής κρίσης μόνο ως φιλάνθρωπος. Ως υπουργός, οφείλεις να προσέχεις τις δηλώσεις σου, ιδιαίτερα του «πόθεν έσχες».

Μένει βέβαια να ακούσουμε το όνομα και τις εξηγήσεις. Μπορεί να πρόκειται για μία παρεξήγηση, για μία σκευωρία που δεν πρόλαβε να βγάλει πλοκάμια, για μία σκιά που θα χαθεί όταν ο υπουργός ανάψει το φως. Ωστόσο ακόμα και αν η λογική δεν συναντηθεί με την αλήθεια, ακόμα και αν ο υπουργός πέσει μέσα στην τρύπα του «πόθεν έσχες», υπάρχει πάντα το ύστατο επιχείρημα: το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Μόνο που πια πρόκειται για αστείο.

Υπάρχουν αρκετά περιστατικά του δημόσιου βίου τα οποία αν τα τοποθετήσεις σε προγενέστερο χρόνο θα χάσεις τα αυτιά σου από τον θόρυβο. Φανταστείτε τη σύντροφο του Περιφερειάρχη Τζιτζικώστα να τοποθετείται διευθύνουσα σύμβουλος στον Οργανισμό Ύδρευσης Θεσσαλονίκης. Τη μητέρα του Χ. Σταϊκούρα να σηκώνει τις καταθέσεις της από την τράπεζα λίγο πριν επιβληθούν τα capital controls. Τον εξάδερφο του Αντώνη Σαμαρά να τοποθετείται στο υπουργείο Εξωτερικών, ενώ ο ίδιος φωτογραφίζεται να διασκεδάζει με επιχειρηματία που βρίσκεται στη λίστα Λαγκάρντ. Τον Δημήτρη Σταμάτη να διατηρεί επιχειρηματικό συμφέρον με εταιρία που αναλαμβάνει δημόσια έργα. Ο κατάλογος έχει και συνέχεια. Και όμως, στην περίπτωση αυτής της κυβέρνησης δεν ανοίγει μύτη. Ενίοτε σηκώνονται φωνές και δάχτυλα για να επιπλήξουν τους βλάσφημους. «Πώς είναι δυνατό να προσβάλλονται οι αγώνες της Νάντιας Βαλαβάνη;» Για τον σύντροφο Δούρου και τον εξάδερφο Τσίπρα δεν ακούγεται κουβέντα. Μόνο νεύματα που περιγράφουν το κεντρικό πολιτικό επιχείρημα: «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν». Σωστά. Για αυτό ήρθατε εσείς. Για να μην κάνετε τα ίδια.

Μερικές φορές η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχεται τις σκανδαλιές, αλλά σπεύδει να τις συγκρίνει με το μέγεθος και τη διάρκεια εκείνων που διέπραξαν οι προηγούμενοι. Θα το ακούσεις και από τη σκηνή του κ. Λαζόπουλου: «Ναι, υπάρχει θέμα με το «πόθεν έσχες» του Αλέκου, αλλά για κοίτα και το «πόθεν έσχες» του Γιάννου. Ναι, ο δικός μας δεν δήλωσε ένα εκατομμύριο, είδαμε και τον Άκη που τα δήλωνε όλα. Η Αριστερά κυβερνούσε σαράντα χρόνια τον τόπο;» Είναι σαν να σου λένε ότι έχουν μπροστά τους άλλα 38 χρόνια, αρκεί να μην περάσουν σε τζίρους τον Άκη. Αστειότητες. Και είναι να απορείς πώς ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης κάθεται και τα ακούει όλα αυτά ή παρακολουθεί υπουργούς να καταγγέλλουν τρίτους για διαπλοκή, ενώ έχουν την πένα στο χέρι και υπογράφουν συμβάσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται με συμψηφισμούς. Αλλά όταν συμψηφίζεις πεπραγμένα, τότε αποδέχεσαι την ομοιότητα σου με τους προηγούμενους. Λογικά κάποια στιγμή η κοινή γνώμη θα πει εκείνο που λένε για τα γουρούνια και την όψη τους -όλα ίδια είναι. Και τότε υπάρχει ο κίνδυνος να φωνάξει τον χασάπη.