Καλπολάγνοι

γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

Φαίνεται ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης πήρε τοις μετρητοίς το σημείωμά μας τη Δευτέρα, όπου υπογραμμιζόταν πως οι ταρίφες τα καταφέρνουν καλύτερα στα γκάλοπ από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, και έκτοτε κυκλοφορεί με ταξί. Κάνει την προσφιλή του διαδρομή Βερανζέρου - Νομισματοκοπείο πάνω από δέκα φορές την ημέρα, προδίδεται ωστόσο απ' το αμήχανο ύφος του: οι ταξιτζήδες δεν τον ανταμείβουν με ενθαρρυντικά ποσοστά. Οι τσαχπινιές των διαφημιστών αποτελούν τη μοναδική εύθυμη νότα στη μουντή και γκρίζα προεκλογική περίοδο που διανύουμε, βάζοντας τα γυαλιά στους πολιτικούς για τον ξύλινο -σαν ραβδί στις πλάτες μας- λόγο τους.

Εκθέτει τον μικρό, αδαήμονα και απρόσεκτο Αλέξη ο Πάνος Καμμένος, τοποθετώντας στον γύψο τον αριστερό του αγκώνα και παραδίδοντάς του κατόπιν υπερεντατικά μαθήματα για να γράφει με το δεξί. Ο Τσίπρας, πάντως, βρήκε το σποτάκι συμπαθητικό· σχεδόν διασκεδαστικό. Εσπευσε μάλιστα να καθησυχάσει την κοινή γνώμη, διαβεβαιώνοντας ότι ο βραχίονας, ο πήχυς και ο καρπός του είναι μια χαρά, απόδειξη πως οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία προσφέρουν αποτελεσματικές θεραπείες, παρότι ταγοί σαν του λόγου του έχουν βαλθεί να εξολοθρεύσουν διά παντός το ΕΣΥ, όσο και το «εμείς», με τα Μνημόνια που συνομολογούν.

Την κατανόηση του τέως πρωθυπουργού δεν συμμερίστηκε ο κατά δήλωσίν του δεύτερος πατέρας του Αλέκος Φλαμπουράρης, όστις στάθηκε λιγότερο γενναιόφρων απέναντι στο μέχρι χθες συνεταιράκι τους. Με ανάρμοστη για την ηλικία και τον ρόλο του ειρωνεία αποκάλυψε πως «τόσο καιρό έχουμε μάθει τον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛΛ. να γράφει τυφλό σύστημα με το αριστερό». Δεν εκπλήσσομαι. Ετσι κι αλλιώς στα τυφλά μανουβράρουν τη χώρα μήνες τώρα οι ένοικοι του Μαξίμου.

Ισως γι' αυτό έχει προσκρούσει σε όλους τους υφάλους, τους σκοπέλους και εν γένει τους βράχους των επτά θαλασσών. Παρεμπιπτόντως τα πέντε δάχτυλα αρκούν μόνο για να φασκελώνεις, το «τυφλό» απαιτεί και τα δέκα εν πλήρει εγρηγόρσει. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κυρ Αλέκο. Αν γράφονταν με το σύστημά του τα κατεβατά με τα εκατοντάδες ονόματα των συνυποψηφίων του, τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν έτοιμα στις μεθεπόμενες εκλογές· οσονούπω.

Χαρά ανείπωτη έφερε στα στελέχη της Κουμουνδούρου η αναρρίχηση στην εξουσία τον Γενάρη, ώστε προσέδωσαν στην κάλπη διαστάσεις φετίχ· «λατρεία υψωμένων καρδιών και τραχήλων», κατά πώς λέει ο ποιητής. Σε σκάρτους εννιά μήνες προκάλεσαν τρεις αναμετρήσεις. Και πού 'σαι ακόμα. Τους πήρε χαμπάρι ο κόσμος και τους δουλεύει ψιλό γαζί. Πλημμύρισε το διαδίκτυο ανέκδοτα. «Τις μέρες που δεν ρίχνουμε τα κουκιά, τα εκλογικά τμήματα θα λειτουργούν εκτάκτως ως σχολεία». -«Πες μου, μάτια μου, θα 'μαστε για πάντα μαζί;». -«Κοίτα, εγώ ψηφίζω στο χωριό και τον μισό χρόνο θα λείπω». Τέτοια φαιδρά. Τους έχω ικανούς να εννοούν σοβαρά ότι δεν θα συγκυβερνήσουν με τον Μεϊμαράκη και να ταξιδέψω στη Νάξο και τον Οκτώβρη.