Ψυχραιμία, σύντροφοι

γράφει ο Δημήτρη Τρίμης  

Έχουμε τα νεύρα μας με τις κακές επιλογές του Αλέξη Τσίπρα ορισμένων ακατάλληλων και ψεκασμένων ακροδεξιών προσώπων στη νέα κυβέρνησή του (στην οποία, όπως και εκατοντάδες άλλοι χιλιάδες Έλληνες και ξένοι  θέλουμε να ελπίζουμε ότι μπορεί να αλλάξει αποτελεσματικά και δίκαια τα πράγματα), και έρχεται από την άλλη μεριά και η ηγεσία των φίλων της ΛΑ.Ε να μας αποκαρδιώσει.  

Δεν εννοώ την σκληρή πολιτική κριτική που ασκεί ο νέος σχηματισμός που αποσχίσθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τον συμβιβασμό και την υπογραφή του νέου μνημονίου (που σε πολλά έχει ή μπορεί να αποδειχθεί ότι έχει δίκιο), είναι η δυσάρεστη ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Οτι δηλαδή, όπως γράφουν και λένε στελέχη της ΛΑ.Ε, στην Ελλάδα του Τσίπρα υπάρχει χούντα που ετοιμάζει νέο πλιάτσικο, ότι δυνάμεις του βαθέως ΣΥΡΙΖΑ και του παρακράτους τούς καταδιώκουν και ότι (ίσως) έγινε νοθεία στις πρόσφατες εκλογές για να τους ακυρώσουν τουλάχιστον 7.600 ψηφοδέλτια ώστε να μην φτάσουν στο 3% και έτσι να αποκλειστεί η δυνατή αντιμνημονιακή φωνή τους στη νέα σύνθεση της Βουλής. Η επίσημη ανακοίνωση του νέου αριστερού κόμματος γράφει: «Είθισται η διενέργεια δειγματοληπτικού ελέγχου κατά τη μετεκλογική περίοδο από υποψηφίους, κόμματα ή και εκλογείς. Στο πλαίσιο αυτό, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία περί Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (άρθρο 25), υποψήφιοι της «Λαϊκής Ενότητας» κατέθεσαν στα αρμόδια Πρωτοδικεία αίτημα διενέργειας δειγματοληπτικού ελέγχου για τυχόν σφάλματα ή παραλείψεις στους εξής Δήμους: Αθηνών, Περιστερίου, Αχαρνών και Νίκαιας και αναμένεται απάντηση στο αίτημά τους».  

Η πολιτική σκοπιμότητα, αυτού του αιτήματος, είναι προφανής κατά την άποψή μου, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τυπικά είναι πράγματι προβλεπόμενη και νομιμότατη η δειγματοληπτική επανακαταμέτρηση. Διότι το έχουμε... ξαναδεί το έργο σε εκατοντάδες περιπτώσεις, συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων και σε κάθε είδους εκλογικές αναμετρήσεις, εδώ και στο εξωτερικό. Είναι πασίγνωστο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι αιτούντες την επανακαταμέτρηση το κάνουν μόνο και μόνο για να κρατήσουν το μαντρί τους ενωμένο, συνεχίζοντας την γραμμή ότι πλήττονται από φοβερούς και μοχθηρούς αντιπάλους του λαού και του τόπου, ότι καταδιώκονται από γνωστά και άγνωστα συνωμοτικά κέντρα, με τελικό συμπέρασμα ότι όλοι τους υπονομεύουν με αθέμιτο τρόπο, διότι τους φοβούνται για τις μοναδικές αλήθειες που λένε, μόνο αυτοί και κανένας άλλος... Αρκεί λοιπόν να βρεθεί στον δειγματοληπτικό έλεγχο έστω και ένα ακυρωμένο ψηφοδέλτιο για να επιβεβαιωθεί η θεωρία τους.

Με διαφορετικό τρόπο το ίδιο, ας πούμε, σύνδρομο καταδίωξης, διακατέχει αλλά και χρησιμοποιείται για την συσπείρωση των οπαδών τους, συνήθως απ' όλους τους αποτυχόντες μιας εκλογικής και πολιτικής αναμέτρησης. Η επίσημη Ν.Δ, π.χ, ισχυρίζεται ότι τα πήγε πολύ καλά παρότι ο «ψευτράκος» και αλαζόνας Τσίπρας «απέδρασε» προσφεύγοντας χωρίς λόγο στις κάλπες πριν δηλαδή έρθει ο επονείδιστος λογαριασμός του νέου καταστροφικού μνημονίου (το οποίο ψήφισαν κι αυτοί...). Ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε ότι παρόλη την πόλωση, τη μεγάλη αποχή και την αδυναμία του να περάσει το ολόσωστο πολιτικό του μήνυμα, το Ποτάμι άντεξε και πέτυχε να ξαναμπεί στη Βουλή. Τα ίδια πάνω κάτω λέει και το ΠΑΣΟΚ που αύξησε τις δυνάμεις του, γιατί αναγνωρίστηκε ότι είχε και έχει δίκιο. Για να μην πούμε για την προσφιλή τακτική του ΚΚΕ που πάντοτε κρατά τις δυνάμεις του σε συνθήκες δικομματισμού και εκβιαστικών διλημμάτων. Πάντοτε δεν τα καταφέρνει λόγω ασύμμετρης επίθεσης του κεφαλαίου, της διεθνούς πλουτοκρατίας και των ρεφορμιστών κ.λπ.

Μπορεί βεβαίως να κάνω  λάθος. Και όντως ο Τσίπρας να είναι δαιμόνιος και να κάνει τρομερά κόλπα πίσω από τις πλάτες του λαού για να μας παρασύρει ύπουλα στην ολοσχερή καταστροφή υπέρ της αστικής τάξης, της ευρωκρατίας, της παγκοσμιοποίησης, του ιμπεριαλισμού, των ανθελληνικών κέντρων κ.λπ.