Δεν πάθαμε και τίποτα...

γράφει ο Δημήτρης Τρίμης

Μία από τις βασικές παραμέτρους της τριετούς συμφωνίας δανεισμού της χώρας ύψους 86 δισ. ευρώ, της άμεσης χρηματοδότησης με 10 δισ. ευρώ των χρεοκοπημένων τραπεζών και της «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής που αφήνει χώρο στην ανάπτυξη», όπως την παρουσιάζει η κυβέρνηση, είναι και η μικρή χρονική μετάθεση της λήψης ορισμένων κρίσιμων μέτρων.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο και αναβάλει τις κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις για το φθινόπωρο στα εξής:

Πρώτον, δεν δέχθηκε να πωλούνται τα «κόκκινα δάνεια» των τραπεζών σε κερδοσκόπους, ενώ παραμένει η προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς έως το τέλος του 2015. Το φθινόπωρο όμως υπάρχει υποχρέωση οριστικής τακτοποίησης, όσο αυτό μπορεί να γίνει σε μια «αγορά» περίπου 95 δισ. ευρώ, όσα και τα «κόκκινα δάνεια»,

Και δεύτερον, για τα εργασιακά (δηλαδή, επαναφορά ή όχι των ΣΣΕ, ύψος βασικών μισθών, ομαδικές απολύσεις, νέος δρακόντειος συνδικαλιστικός νόμος), «οι σχετικές διαβουλεύσεις με τους θεσμούς για την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης θα ξεκινήσουν το επόμενο διάστημα -σε συνεργασία με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO), καθώς και με διεθνούς κύρους εμπειρογνώμονες, γεγονός που διασφαλίζει ότι στην Ελλάδα δεν θα υπάρχει εξαίρεση από τα ισχύοντα στην Δυτική Ευρώπη». 

Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση προσδοκά ένα «αξιοπρεπές αποτέλεσμα» κατά την ψηφοφορία στη Βουλή, δηλαδή περίπου τις ίδιες απώλειες που ήδη κατέγραψε στις δύο προηγούμενες ψηφοφορίες του Ιουλίου -μετά τη συνθηκολόγηση και την οδυνηρή αναδίπλωση της 12ης Ιουλίου- ενώ αποκτά αρκετό πολιτικό χρόνο, ώστε να προετοιμάσει μια νέα πλατφόρμα προγραμματικής ανασυγκρότησης της χώρας, του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια κατά τα οποία έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της οικονομίας, ο αναπτυξιακός σχεδιασμός με κάμποσα δισεκατομμύρια ΕΣΠΑ κ.λπ.

Παράλληλα, η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα επενδύει πολλά στις ευρωπαϊκές πολιτικές ανακατατάξεις, στη διεθνοποίηση και τη γενίκευση της συζήτησης και των συγκρούσεων (ΔΝΤ εναντίον γερμανικής Ε.Ε) για την συνολική διευθέτηση του αβίωτου δημόσιου χρέους και τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης.

Φυσικά, ο Αλέξης Τσίπρας έχει στα χέρια του και το χαρτί των άμεσων εκλογών, ώστε εκεί να κριθεί το νέο ρεαλιστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χρεοκοπημένης Ελλάδας και μιας στρατηγικής απεμπλοκής, απεγκλωβισμού, απαγκίστρωσης από τον αδιέξοδο κύκλο: νέο δάνειο για να ξεχρεωθούν τα παλιά - νέο Μνημόνιο περικοπών - ύφεση, ανεργία, φτώχεια- αξιολόγηση - νέο δάνειο, νέο μνημόνιο και ούτω καθεξής.

Το αποτέλεσμα της συμφωνίας, αν βεβαίως περάσει ως έχει τα επόμενα 24ωρα κάτω από τα ραντάρ της Γερμανίας, θα μπορούσε να μη βιωθεί ως τραγική εξέλιξη, ως συμφωνία απόλυτης ήττας που θα συνεχίζει να εξοντώνει το λαό. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα συνέχισης μεν της λιτότητας, σε συνθήκες χρεοκοπίας και ασφυξίας, αλλά με ταυτόχρονη στήριξη των φτωχών, των ανέργων, των ασθενών, των παιδιών.

Δηλαδή, με πρόταγμα την κοινωνική δικαιοσύνη, τον ειλικρινή και διαρκή πόλεμο κατά της ανισότητας, της διαφθοράς, της μαύρης εργασίας, της αδιαφάνειας, των οικονομικών καρτέλ, της διαπλοκής, της φοροκλοπής, της εγκληματικότητας ιδίως «του λευκού κολάρου».