Οι κυνηγοί και τα τομάρια…

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι  αλλά όπως είμαστε, έγραψε στον τοίχο του ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος σε μια προσπάθεια κι’ εκείνος -όπως όλοι μας- να ξορκίσει την… θεσμοθετημένη εδώ και λίγο καιρό μελαγχολία…

Απο την εθνική μας ανάταση που υπερτίμησε τις δυνατότητες, στην εθνική μας μελαγχολία που υπερτιμά τις αδυναμίες και  αποτιμά τα δεδομένα,  με τρόπο που καμιά φορά τείνει να τα εξαφανίσει κιόλας …

Από  την επομένη της 12ης Ιουλίου, που το άφραστο πραξικόπημα των δανειστών, κατέστησε τη μέρα αποφράδα , όλοι έλεγαν και έγραφαν για τη βεβαιότητα πρόωρων εκλογών, καθώς ο πολιτικός ερμαφροδιτισμός που γέννησε το πραξικόπημα, δεν άντεχε ούτε στο χρόνο, ούτε στη λογική, ούτε στο θυμικό… Μόλις  προκηρύχτηκαν οι, από την πρώτη στιγμή αναμενόμενες, εκλογές, το σύστημα καμώθηκε το ξαφνιασμένο, σαν να μην ήταν αυτό που υλοποιεί το σενάριο για αποσταθεροποίηση και διάλυση του «μοντέλου ΣΥΡΙΖΑ». Από την επομένη της 25ης Ιανουαρίου, η  Ν.Δ. του Σαμαρά είχε ως βασικό της μπούσουλα, τη βεβαιότητα ότι αυτή η κυβέρνηση θα πέσει σε δύο μήνες. ‘Επεσε λίγο αργότερα για να σηκωθεί το ηθικό των ηττημένων και το ανήθικο των νταβατζήδων μέσα και έξω …

Το ενδεχόμενο κυβέρνησης εθνικής ενότητας του κατεστημένου, φαντάζει τώρα πιο πιθανό απο ποτέ και- το χειρότερο-  αρκετά νομιμοποιημένο πλέον  στην κουρασμένη συνείδηση του λαού, που δεν αντέχει άλλη προσφυγή στον εαυτό του! Δώσαμε-δώσαμε και γίναμε πρόσφυγες στην ίδια μας τη συνείδηση… Βούρ λοιπόν στον πατσά της ξεπλυμένης παλινόρθωσης, με παίκτες απολύτως ελεγχόμενους και εντεταλμένους, όπως επιτάσσει η κλασσική συνταγή 40 χρόνων …

Μια χαρά εξελίσσεται το έργο των οικονομικών και πολιτικών δολοφόνων και δυο τρομάρες διέπουν πλέον την επικοινωνία ανθρώπων που αγαπήθηκαν επειδή αγάπησαν το ίδιο πράγμα και τώρα κρύβονται ο ένας από τον άλλον γιατί δεν αντέχουν  την ψυχική διάρρηξη. Αν υποστηρίξεις έστω και τώρα την προσπάθεια, σε μια απόπειρα  να δείς τα πράγματα και στο δεύτερο επίπεδο,  φοβάσαι μη σε πεί ο κολλητός σου ενδοτικό και αν αγριέψεις τρέμεις μη σε πεί ηττοπαθή και αναχωρητή… Και πληγώνουν ο ένας τον άλλο είτε με ύβρεις, είτε δια της σιωπής, που ως γνωστόν, πονάει περισσότερο…

Πώς το είπε ο Σόιμπλε; «Θα σας γδάρουν σαν λαγούς και θα ανεμίζουν τα τομάρια σας στους Ποδέμος»!

Ξέρουν οι κυνηγοί από αυτά…

Και τα τομάρια επίσης…