Το παράδοξο των εκλογών

γράφει ο Κώστας Παπαπαναγιώτου

Το παράδοξο των εκλογών έγκειται στο ότι ο μόνος που μπορεί να διασφαλίσει επιτυχία στη συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, το λεγόμενο τρίτο μνημόνιο, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το παράδοξο είναι ότι οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του είναι από αδιάφοροι μέχρι χλιαροί υποστηρικτές της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας.

Ας δούμε τα ενδεχόμενα: Δύο κατά βάσιν. Είτε κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτοδυναμία ή με κάποιες συνεργασίες, είτε η ΝΔ με συμμάχους το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι ή τη Χρυσή Αυγή. Αυτή η παλινόρθωση του Παλαιού Καθεστώτος θα επέφερε τέτοιας έντασης κοινωνικές συγκρούσεις, που θα καταδίκαζαν σε αποτυχία ακόμα και την πιο δίκαιη συμφωνία. Η προσθήκη ενός τρίτου ή τέταρτου εταίρου στο γνωστό σχήμα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν θα μπορούσε να αλλάξει  ουσιωδώς τα πράγματα, παρά μόνο να ενσωματώσει τους νέους εταίρους στα ήθη και τα έθιμα των παλαιών, όπως έχει ήδη αποδειχθεί στις περιπτώσεις της ΔΗΜΑΡ και του ΛΑΟΣ.

Η αποτυχία του Παλαιού Καθεστώτος είναι βέβαιη, καθώς δεν μπορεί να πάρει χρήματα από εκεί που περισσεύουν, ήτοι: τους ολιγάρχες, τους εφοπλιστές και τα πάσης φύσεως παράσιτα που απομυζούν τον κρατικό πλούτο. Δεν μπορούν, γιατί μια τέτοια προσπάθεια θα σηματοδοτούσε μάχη με τον εαυτό τους. Άρνηση της ίδιας τους της ουσίας. Είναι οι άνθρωποί τους, φίλοι, συγγενείς και συνεργάτες. Η σάρκα και το αίμα τους. Δεν θα τους πειράξουν. Ό,τι και αν υπογράψουν με τους ξένους, ό,τι κι αν πουν, θα περιμένουν – σαν κλασικοί κουτοπόνηροι ελληναράδες – να γυρίσουν οι άλλοι την πλάτη και να κάνουν τα δικά τους. Να εξυπηρετήσουν τα πελατάκια τους, όπως έκαναν μια ζωή. Αυτό θα τους αναγκάσει ως κυβέρνηση να στραφούν προς τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι ουσιαστικά κατεστραμμένοι και επιβιώνουν ρίχνοντας υποχρεώσεις πίσω στο χρόνο με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα επέλθει η ανάκαμψη και θα μπορέσουν να ορθοποδήσουν.

Και τότε το καζάνι θα σκάσει. Οι ξένοι θα αποδεχθούν την de facto χρεοκοπία της χώρας, θα κάνουν πίσω περιμένοντας κάποιος να τους ζητήσει ανθρωπιστική βοήθεια. Η σύγκρουση μεταξύ φτωχών και  πλουσίων, θα είναι ανελέητη. Όπου οι φτωχοί θα είναι από εθνικιστές μέχρι αναρχικοί, οι δε «πλούσιοι» θα είναι οι οποιοιδήποτε κάτοικοι των βορείων προαστίων, ακόμα και αν είναι νεόπτωχοι. Η Αριστερά θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελέγξει το ξέσπασμα της βίας. Συνήθως από ακραίες εξεγέρσεις δεν προκύπτουν προοδευτικά καθεστώτα αλλά μάλλον το αντίθετο.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η τελευταία ελπίδα ομαλής διεξόδου από την κρίση και  συνέχισης της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, παρόλο που δεν το θέλει. Είναι άβολη η θέση, αλλά έχει βρεθεί εκεί, γιατί είναι ο μόνος χώρος που έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, το ηθικό πλεονέκτημα να πείσει και να εμπνεύσει. Κάποιος ο οποίος είναι μέρος του λαού και όχι της ελίτ, ενδεχομένως να σε πείσει ότι οι  θυσίες που σου ζητάει έχουν προοπτική. Μια γουρουνίσια μορφή πίσω από το τζάμι μιας μπεμβέ, ποτέ.

Εν κατακλείδι, η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εξασφαλισμένη. Αν νικήσει – πράγμα πολύ δύσκολο – έχει απλά κάποιες  πιθανότητες επιτυχίας. Οι αντίπαλοί του, όμως, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη. Το παράδοξο είναι, ότι τη σύγκρουση θα την προκαλέσουν εκείνοι ακριβώς που θέλουν να την αποφύγουν.