Εις θάνατον …

γραφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Εις θάνατον όπως και νάχει…Αμα μείνουν στην καταστροφή αφανίζονται, άμα δραπετεύσουν, πνίγονται στη Μεσόγειο και γίνονται σύμβολα οδύνης, ενοχής και υποκρισίας, όπως ο μικρούλης Αιλαν από τη Συρία, το αγοράκι με το κόκκινο μπλουζάκι που κείτεται νεκρό στην άκρη της θάλασσας,σαν υπόμνηση της απονεκρωμένης μας συνείδησης…

Έτσι και τον Απρίλιο … Συγκλονισμένη η διεθνής κοινή γνώμη και οι υποτιθέμενοι εκφραστές της, μετρούσαν τα κουφάρια ανοιχτά της Λιβύης, αλλά έκλειναν τα μάτια στο κουφάρι της παρηκμασμένης ηγεσίας της Ευρώπης η οποία συντελεί, γνωρίζει,επιτρέπει και συγκαλύπτει το μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα, μετά τα ναζιστικά κρεματόρια…

Πάνω από 15 δισ. δολάρια το χρόνο, αποφέρει στα κυκλώματα που δρουν στην Ανατολική Μεσόγειο, ο μαζικός πνιγμός δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, στον οποίο τους οδηγεί η εγκληματική μηχανή πολιτικών, γεωστρατηγικών και εμπορικών συμφερόντων, που ξαναμοιράζουν τον κόσμο αφανίζοντας λαούς και συνειδήσεις…

Κάνουν πολέμους, οργανώνουν πραξικοπήματα και σπέρνουν παντού τζιχαντιστές, γέννημα-θρέμμα της Δύσης στο όνομα της Ανατολής…

Όλοι αυτοί που συσκέπτονται εκτάκτως για να πάρουν τάχα μου μέτρα, αντί να πάρουν τα άπλυτα τους και να ξεκουμπιστούν από προσώπου γης, είναι οι ίδιοι που προκαλούν τις συρράξεις στις χώρες από όπου ξεχύνονται μαζικά στρατοί απελπισμένων και καταδιωγμένων από τα παιχνίδια των ισχυρών της παγκοσμιοποιημένης αλητείας…

Κι αφού σακατεύουν τις χώρες, υψώνουν στην Ευρώπη φράχτη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, επιδοτώντας έτσι τα δολοφονικά κυκλώματα, καθώς οι «μάγκες» χρεώνουν παρά πάνω τη μεταφορά. Συσκέπτονται όμως διαρκώς οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος, για να πατάξουν λέει τα κυκλώματα που οι ίδιοι δημιούργησαν και προστατεύουν με υψηλή προστασία από κύκλους υπεράνω υποψίας… Από αρχηγοί κρατών μέχρι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και από λιμενικοί και αστυνομικοί μέχρι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, αποκαλύπτονται κάθε τόσο ως εγκέφαλοι και μέλη της παγκόσμιας σπείρας που στέλνει στον υγρό τάφο της Μεσογείου χιλιάδες ανθρώπους…

Και όσοι γλυτώσουν, ενισχύουν την «πολιτισμένη» Ευρώπη με ακόμη πιο φτηνά εργατικά χέρια, μαρκαρισμένα στο μπράτσο ξανά, ή μεταφέρονται με τρένα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάντο όπως οι ναζί…

Θα το προσπεράσουμε κι αυτό, όπως τον Απρίλιο… Θα μείνουμε στο θέαμα για να θάψουμε το θέμα με ευχολόγια της πλάκας, θα κλάψουμε λίγο ακόμη για τον μικρό Αιλαν Κούρντι, θα ξοφλήσουμε την ενοχή μας με μελούρες στο διαδίκτυο, μετά θα πούμε «κλείστο δεν αντέχω άλλο» και μετά θα αντέχουμε να ανεχόμαστε την πιο δολοφονική δράκα των τελευταίων δεκαετιών στον ηγετικό πυρήνα της Ευρώπης…

Το φάντασμα του τρίχρονου Αϊλάν πλανάται πάνω από τη Ευρώπη.

Η εικόνα του νεκρού αγοριού από τη Συρία στα τουρκικά παράλια γένεται σύμβολο της προσφυγικής κρίσης που γιγαντώνεται και εντείνει την πίεση προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σταθούν αντάξιες της Ιστορίας.

Ο Αϊλάν που γεννήθηκε μέσα στη φρίκη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία ξεψύχησε στις ακτές της Αλικαρνασσού μαζί με τον πεντάχρονο αδελφό του Γκαλίπ και την 35χρονη μητέρα τους Ριχάν στην ύστατη προσπάθεια της οικογένειας να ξεφύγει από τις βόμβες στην πατρίδα τους και να φτάσει στα ευρωπαϊκά σύνορα.