Μετατραυματικό σοκ

γράφει ο Δημήτρης Τρίμης

Σε μελαγχολικό κλίμα έκλεισε η γκραν γκινιόλ συνεδρίαση της Βουλής κατά τη διάρκεια της οποίας, κατά την άποψή μου, έγιναν ραγδαίες μεταβολές στα μυαλά των ανθρώπων.

Μέσα κι έξω από τη Βουλή και παρά τις εντάσεις, τις προσωπικές κόντρες, την βολική καθήλωση στα «επί της διαδικασίας» που μόνο προσωρινά μπορεί να κρύψουν την προγραμματική ένδεια του πολιτικού κόσμου, κάποτε ομολογήθηκε ότι τα ψέματα τελείωσαν.

Ότι δηλαδή η χώρα είναι αληθινά χρεοκοπημένη. Ότι τα δημόσια ταμεία, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις έχουν στεγνώσει και οι δανειακές υποχρεώσεις, όπως και οι πληρωμές για μισθούς και συντάξεις, τρέχουν χωρίς έλεος.

Ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, παρά την επιτυχημένη διεθνοποίηση του ζητήματος του αβίωτου δημόσιου χρέους και των αδιεξόδων της νεοφιλελεύθερης φονικής συνταγής των Θεσμών, υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει. «Για να κρατήσει τη χώρα ζωντανή», για «για μην αυτοκτονήσει», όπως είπε -με ειλικρίνεια, νομίζω- ο Αλέξης Τσίπρας.

Το κεντρικό πολιτικό θέμα που δημιουργήθηκε και πρέπει χωρίς χρονοτριβές να απαντηθεί (στις προσεχείς κάλπες) είναι ένα: πώς έπρεπε να αντιδράσει μια νέα κυβέρνηση της Αριστεράς λίγο πριν, αλλά και αμέσως μετά, τον εκβιασμό των πιστωτών;

Μένει και το παλεύει ή αποχωρεί ταπεινωμένη; Πώς διαχειρίζεται ένα κόμμα και μια κοινωνία το σοκ της συνθηκολόγησης, όπου ένα βροντερό όχι του ελληνικού λαού μεταλλάσσεται σε ένα νέο μνημόνιο;

Και αυτή η υποχώρηση μπροστά στην προσχεδιασμένη ασφυξία της Ελλάδας από τους Θεσμούς και τις αγορές και την διαρκή δολιοφθορά από τη ντόπια ελίτ, είναι στρατηγικού τύπου ή ένας τακτικός ελιγμός ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης;

Και στο εξής θα σχεδιαστεί, στα σοβαρά αυτή τη φορά, ένα εναλλακτικό πλάνο αποδέσμευσης από την Ευρωζώνη, όταν αποδειχθεί πολύ γρήγορα ότι και πάλι οι Θεσμοί θα απαγορεύουν κάθε κυβερνητική κίνηση που θα αντιμετωπίζει την κοινωνική ανισότητα και τη εγκληματική διαφθορά;

Υποθέτουμε ότι η συμφωνία τουλάχιστον θα επιταχύνει τον πολιτικό αναδασμό, τις ιδεολογικοπολιτικές διεργασίες επί πραγματικών δεδομένων και θα οδηγήσει στην αναγέννηση της δημόσιας ζωής.

Ότι θα δοθεί χρόνος στην κυβέρνηση να αποδείξει πως μπορεί και θέλει να παραμείνει αριστερή και να κυβερνήσει χωρίς παρωπίδες και δόγματα με πολύ μυαλό, ανιδιοτέλεια και διαφάνεια, για όλο και περισσότερη δημοκρατία, δικαιοσύνη και ισότητα.