Εχω και κότερο! Να σου χαλάσω το μπάνιο;

γράφει η Άντα Ψαρρά

Οι σκαφάτοι που κατακλύζουν τις Κυκλάδες το καλοκαίρι, πέρα από το ότι διαθέτουν τα πολυτελή αυτά κότερα με παναμέζικες και άλλες φτηνές και αφορολόγητες σημαίες, έχουν και πολλές άλλες απαιτήσεις.

Για παράδειγμα, αφού πάρουν το μετεωρολογικό δελτίο, κατευθύνουν το κότερο τους όχι στα λιμάνια ή, έστω, έξω από αυτά, αλλά στην πιο προστατευμένη παραλία του κάθε νησιού.

Μάλιστα, κρίνουν σκόπιμο να προσεγγίζουν όσο πιο κοντά γίνεται στις παραλίες των λουομένων ώστε να μην ταλαιπωρούνται και στο μπες-βγες.

Συχνά παρατηρείται δε το φαινόμενο να δένουν κάβους στα βράχια που βρίσκονται στις δύο άκριες κάποια μικρής κυκλαδίτικης ακτής αποκλείοντας το πέρασμα.

Μόνο τολμηροί και γενναίοι κολυμβητές μπορούν σε τέτοιες περιπτώσεις να κολυμπούν στα ανοιχτά μιας ακτής, δεδομένου ότι κινδυνεύουν είτε να πέσουν σε κάποιο σχοινί είτε -ακόμα χειρότερα- να τους πατήσει ο νεαρός γόνος της κάθε οικογένειας με το τζετ σκι ή με το ταχύπλοο που συνοδεύει το κότερο.

Οι φετινοί καλοί καιροί του Αυγούστου έδωσαν την ευκαιρία σε κάθε μεγέθους σκάφος να διαπλεύσει το Αιγαίο χωρίς τα «ενοχλητικά» μελτέμια, που όσο να 'ναι εμποδίζουν την άνετη κατανάλωση αστακομακαρονάδας μέσα στο κότερο.

Ετσι, σε παραλίες μικρές ή μεγάλες που ήταν γεμάτες από τουρίστες, Ελληνες και ξένους, ξαφνικά γινόταν κυριολεκτικά απόβαση και το κολύμπι αποκτούσε το ενδιαφέρον ενός extreme sport! Πετρέλαιο, βακτηρίδια (από τις τουαλέτες των σκαφών) και ο συνεχής κίνδυνος κάποιου θαλάσσιου «τροχαίου».

Το δεδομένο, όπως πάντα, είναι ότι οι σκαφάτοι συμπατριώτες μας «παρκάρουν» όπου θέλουν τα Ι.Χ. αλλά και τα κότερα αγνοώντας τον ΚΟΚ και τους κανόνες ναυσιπλοΐας που απαγορεύουν το αγκυροβόλιο και τα θαλάσσια σπορ κοντά σε παραλίες καθορίζοντας συγκεκριμένες αποστάσεις.

Ψιλά γράμματα όμως για όλους αυτούς, με αποτέλεσμα, όπως θρηνούμε συνεχώς θύματα από την επικίνδυνη οδήγηση στους δρόμους, το καλοκαίρι να μεταφέρεται το φαινόμενο αυτό και στη θάλασσα.

Βέβαια ο καθένας από όσους πήγαν φέτος διακοπές έχει να θυμάται και το μαύρο γυαλιστερό σκάφος του τάδε επιχειρηματία, το δωδεκάμετρο φουσκωτό τού δείνα ραδιοφωνικού παραγωγού, το πολύ καλό σκι που έκανε σχεδόν μπροστά στην απλωμένη πετσέτα της αμμουδιάς ο γιος του καπνοβιομηχάνου, αλλά ακόμα και τα μικρά γρήγορα σκαφάκια των απλών πολιτών που θεωρούν απαραίτητο να έχουν το ραδιόφωνο με τα σκυλάδικα στη διαπασών την ώρα που κάνουν τη βουτιά τους έχοντας αγκυροβολήσει σε μια γαλάζια παραλία.

Οσο για το Λιμενικό, τι να πρωτοκάνει κι αυτό! Ακόμα και από τα σημεία των μόλων που δένουν τα πλοία της γραμμής αναγκάζονται να διώχνουν (προσωρινά έστω) τους καταπλέοντες και αυτό είναι ίσως το μόνο που καταφέρνουν και τους αναγκάζουν να σέβονται.

Αντε λοιπόν και του χρόνου, που θα έχουν... φορολογηθεί και όλα αυτά τα είδη πολυτελείας!