Η μάχη για το αυτονόητο...

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

Στη χώρα και ιδιαίτερα στην πολιτική ζωή έχει χαθεί το αυτονόητο. Αποτελεί ζητούμενο πια. Είναι τόσο μπερδεμένα πια τα πράγματα που κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει, ποιες είναι οι αλήθειες και τα ψέμματα, πως πορευόμαστε, που κρύβονται οι σκοπιμότητες, τι ισχύει κ.ο.κ. Ακούγονται τα πιο παράλογα ως λογικά. Να, αποδόθηκε στον Δ. Παπαδημούλη δήλωση με την οποία σημείωνε ότι μετεκλογικά ο Τσίπρας θα συνεργαστεί με τον Λαφαζάνη. Ο Παπαδημούλης διέψευσε ότι είπε κάτι τέτοιο, όμως, αλήθεια, σε ποιον θα προκαλούσε μεγάλη έκπληξη αν συνέβαινε στην πραγματικότητα;

Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να δούμε τη σουρεαλιστική εικόνα μέσα από οκτώ ερωτήσεις και απαντήσεις.

1) Γιατί ο Τσίπρας οδηγεί τη χώρα σε εκλογές πάλι; Γιατί, έπεσε θύμα των δικών του αντιφάσεων. Υποσχέθηκε προεκλογικά τα πάντα, δεν έκανε απολύτως τίποτα, αντί να σκίσει τα μνημόνια υπέγραψε ένα ακόμα και μια σειρά από στελέχη του κατήγγειλαν την θεαματική του κωλοτούμπα. Οι συνεπείς της υπόθεσης (έστω και αιθεροβάμονες), είναι τα στελέχη αυτά και όχι ο Τσίπρας.

2) Θα μπορούσε κάτω από αυτά τα δεδομένα -ουσιαστικά την απώλεια της δεδηλωμένης-να κυβερνά; Ναι, αυτό θα ήταν δυνατόν να γίνει αν απευθυνόταν σε άλλες πολιτικές δυνάμεις της σημερινής Βουλής οι οποίες άλλωστε ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο. Τουλάχιστον για ένα μικρό διάστημα, θα είχε την ανοχή τους στην ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων μέχρι η χώρα να αποκτήσει μια σταθερότητα στην οικονομία και να μην υπάρχει ο κίνδυνος χρεοκοπίας και επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.

3) Γιατί δεν επέλεξε την λύση αυτή, να κυβερνά δηλαδή για ένα διάστημα με την ανοχή αυτών των κομμάτων;  Γιατί, αυτό που κυριαρχεί στις επιλογές του (όπως φάνηκε στο οκτάμηνο των διαπραγματεύσεων, το δημοψήφισμα κ.λ.π), είναι η παραμονή του στην εξουσία με κάθε τρόπο. Και ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος, εκτιμά ότι είναι η προσφυγή στις κάλπες και η φιλοδοξία να κερδίσει πάλι τις εκλογές. Ο χρόνος στην προκειμένη περίπτωση, είναι ένας καθοριστικός παράγοντας. Μέχρι τις εκλογές,δεν θα έχει συνειδητοποιήσει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας τις επιπτώσεις από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο Τσίπρα. Δυστυχώς, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας, αποφεύγει τον ρεαλισμό.

4)  Υπάρχει άλλος λόγος που επέλεξε γρήγορες εκλογές; Ναι, η αδυναμία του άλλου κόμματος εξουσίας να δημιουργήσει πάλι προσδοκίες. Η Ν.Δ. αποδοκιμάστηκε εκλογικά πολύ πρόσφατα, βρίσκεται με μεταβατικό αρχηγό και έχει δυσκολία να πείσει με έναν πολιτικό λόγο που εκφέρουν φθαρμένα πολιτικά στελέχη που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χωράς μεταπολιτευτικά για αρκετά χρόνια. Επίσης, οι γρήγορες εκλογές, θα περιορίσουν χρονικά την Αριστερή Πλατφόρμας να οργανώσει το δικό της μηχανισμό σε όλη την χώρα. Θα πρόκειται για ένα καινούργιο κόμμα που χρειάζεται χρόνο.

5) Πόσες πιθανότητες έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει αυτοδυναμία; Απο ελάχιστες έως μηδαμινές. Ακόμα και το (νόθο) εκλογικό σύστημα -που θα καταργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν δίνει εδώ και χρόνια αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα. Η εποχή των αυτοδυναμιών έχει τελειώσει, αυτό έχουν δείξει όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων. Λογικά, μετά τις εκλογές και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα, θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει είτε με το Ποτάμι, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε και με τη Ν.Δ. ακόμα. Δηλαδή, λογικά θα οδηγηθεί σε μια επιλογή από αυτές που υποτίθεται σήμερα δεν θέλει. Οι πιθανότητες να συγκυβερνήσει με κάποιους ή με όλους αυτούς, είναι μεγάλες.

6) Πόσο βάσιμες είναι οι αναφορές Τσίπρα στο διάγγελμά του, ότι η κυβέρνησή του άλλα και η λαϊκή αποφασιστικότητα απέτρεψαν τους δανειστές από το να επιβάλουν απολύτως την βούλησή τους; Εκ του αποτελέσματος, δεν υπάρχει καμία βάση σε αυτό. Η κυβέρνησή του αποδέχτηκε ένα μνημόνιο όπως οι δανειστές το ήθελαν, ενώ την "λαική αποφασιστικότητα", ο Τσίπρας προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί (με το δημοψήφισμα) και οχι απλα απέτυχε σε αυτό, αλλά άλλαξε και την κατεύθυνσή της. Το "όχι", μετατράπηκε σ ελάχιστο χρόνο σε "ναι".

7) Μπορεί μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να δώσει μάχες για ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων του νέου μνημονίου, όπως είπε ο Τσίπρας; Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα της εξάμηνης μάχης που έδωσε, ο καθένας μπορεί να έχει και μια καλή απάντηση. Το μνημόνιο πράγματι αναφέρεται για παράδειγμα στην ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία η οποία μπορεί να αντικατασταθεί με ισοδύναμα μέτρα. Αυτό το ανέφερε και ο Τσίπρας στο διάγγελμά του. Ωστόσο, αν είχε την ικανότητα η κυβέρνησή του να βρει ισοδύναμα, γιατί δεν τα έβρισκε για να περιληφθούν στο μνημόνιο;

8) Με την προσφυγή στις κάλπες, ο Τσίπρας σέβεται πράγματι τον κυρίαρχο λαό για τον οποίο είπε ότι "τώρα πρέπει να πάρει το λόγο εκ νέου" ; Αν τον σεβόταν, δεν θα έλεγε τόσα πολλά ψέμματα συνειδητά και πριν και μετά τις εκλογές. Δεν θα τον γέμιζε υποσχέσεις που γνώριζε ότι δεν μπορεί να τηρήσει, δεν θα έλεγε προεκλογικά ότι θα σκίσει τα μνημόνια "μέρα μεσημέρι" και μετεκλογικά διέψευδε ότι καν το είχε πει.

Εν κατακλείδι, νομίζω πως και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, θα αναζητούμε το αυτονόητο, το οποίο θα βρίσκεται θαμμένο πίσω από ψεύτικα λόγια (όχι μόνο του Τσίπρα), άλλα και την κοντή μνήμη μια σημαντικής μερίδας της κοινωνίας...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών